ادیسون برای استخدام افراد ابتدا آن‌ها را به ناهار دعوت می‌كرد. هنگامی كه سوپ را می‌آوردند دقت می‌كرد و افرادی را انتخاب می‌كرد كه پیش از چشیدن سوپ به آن نمك نمی‌زدند سپس از آن‌ها سوال‌هایی می‌پرسید و توانایی‌های آن‌ها را با دیدی بسیار جدی بررسی می‌كرد اما افرادی كه پیش از چشیدن سوپ به آن نمك می‌زدند مناسب كار با او نبودند زیرا او معتقد بود این افراد در برخورد با پدیدهای زندگی چشم‌بند اسب به چشم دارند آن‌ها درباره آن چه ممكن و آن چه غیرممكن است مفروضات و قید و بندهای زیادی در ذهن خود دارند آن‌ها همیشه فرض می‌كنند سوپ نیاز به نمك دارد بدون این كه آن را چشیده باشند.