🔴آیا شما آدم پخته ای در محیط کار هستید؟
@wr_management
🔺 قطعا گذر زمان و سن به پختگی کمک می‌کند، ولی الزاما هم پختگی به سن و سال نیست. از مهم‌ترین فواید یک شخص پخته در محیط کار، منفعت پنهان آن شخص است. معمولا یک شخص پخته، هزینه نگهداری بسیار پایینی روی مدیر دارد و بنابراین مدیرها از هم صحبتی با آنها، و مشورت گرفتن از آنها، لذت می‌برند.
@wr_management
⭕️ اگر شما آدم پخته ای باشید نشانه های زیر را دارید:
بیشتر گوش میکنید و کمتر حرف می‌زنید؛
✅ در بحثها سریع پاسخ نمی‌دهید و عکس العمل نشان نمی‌دهید؛
✅همه چیز را نمی‌دانید و اعلام نظر نمی‌کنید؛
✅سختی کار بقیه را درک میکنید و سخت‌ترین کار را کار خودتان نمی‌دانید؛
@wr_management
✅در مورد کار بقیه، تا مجبور و مطمئن نشده‌اید، قضاوتی ندارید؛
✅برای مسئولیت افراد، قوانین آنها، و سلیقه آنها، کاملا احترام قائلید؛
✅پشت سر بقیه حرفی نمی‌زنید و اجازه نمی‌دهید در حضورتان کسی اینکار را بکند.
@wr_management
@wr_management
🔺 قطعا گذر زمان و سن به پختگی کمک می‌کند، ولی الزاما هم پختگی به سن و سال نیست. از مهم‌ترین فواید یک شخص پخته در محیط کار، منفعت پنهان آن شخص است. معمولا یک شخص پخته، هزینه نگهداری بسیار پایینی روی مدیر دارد و بنابراین مدیرها از هم صحبتی با آنها، و مشورت گرفتن از آنها، لذت می‌برند.
@wr_management
⭕️ اگر شما آدم پخته ای باشید نشانه های زیر را دارید:
بیشتر گوش میکنید و کمتر حرف می‌زنید؛
✅ در بحثها سریع پاسخ نمی‌دهید و عکس العمل نشان نمی‌دهید؛
✅همه چیز را نمی‌دانید و اعلام نظر نمی‌کنید؛
✅سختی کار بقیه را درک میکنید و سخت‌ترین کار را کار خودتان نمی‌دانید؛
@wr_management
✅در مورد کار بقیه، تا مجبور و مطمئن نشده‌اید، قضاوتی ندارید؛
✅برای مسئولیت افراد، قوانین آنها، و سلیقه آنها، کاملا احترام قائلید؛
✅پشت سر بقیه حرفی نمی‌زنید و اجازه نمی‌دهید در حضورتان کسی اینکار را بکند.
@wr_management
جیمز هنری نویسنده آمریکایی در رمان خود “تصویر یک زن” نوشته است:
” تنها در شرایط خاص ساعاتی هستند که می توانند دلپذیرتر از ساعاتی باشند که در مراسم چای عصرانه صرف می شوند“.
وی این مراسم را ابدیت کوچک و یا ابدیت دلپذیر ذکر می کند و به همین دلیل است که همه مردم دنیا با دیدن انگلیسهایی که از هر فرصتی استفاده کرده تا یک فنجان چای داغ به همراه بیسکوئیت و کلوچه بخورند تعجب نمی کنند.
اگر چه همه نوشیدن چای را به فرهنگ انگلیسی نسبت می دهند ولی چای نوشیدن به سنت کهن چین باز می گردد.
از هنگامی که شرکت هند شرقی آغاز به کاشت چای در مستعمرات خود مانند هندوستان کرد مصرف چای در انگلستان رواج یافت.
برای سالها انگلیسی ها نیز مانند آمریکای ها قهوه می نوشیدند.
بالاخره چای توسط تاجرانی که از چین باز می گشتند به مردم معرفی شد.
از آن پس کافی شاپها شروع به فروش چای کردند و تبلیغات در باره قدرت محرکه آن وطعم و عطرش آغاز شد.
اولین کافی شاپی که شروع به فروش چای کرد در Exchange Alley قرار داشت و متعلق یه فردی به نام توماس گاروِی بود.
بالاخره برای جلوگیری از ورشکستگی دیگر تاجران، تعادل بازار ومنافعی که برای دولت داشت، برای تجارت چای مالیات مقرر گردید.
همچنین برای تشویق مردم به نوشیدن مشروبات الکلی چارلز دوم پادشاه انگلیس دستور داد که دیگر آن را در مکانهای خصوصی مصرف ننوشند.
هیچ چیزی نمی توانست انگلیسی ها را از نوشیدن آن دور نگه دارد.
با تمام این مقررات، چای برای یک قرن همان محبوبیت را داشت و در این مدت روشهای بسیار زیادی برای به عمل آوردن و دم کردن آن توسط مردم ابداع شد.
در حالی که آمریکایی ها علاقه به نوشیدن چای سرد با شکر و لیمو دارند، انگلیسی ها آن را ساده و بدون دستکاری شدن می پسندند.
۹۸ درصد زنان و مردان انگلیسی آن را با شیر میل می کنند و همیشه با دورهمی چای عصرانه همانند یک رسم تشریفاتی برخورد می کنند.
هر آنچه باید از چای انگلیسی بدانیدانگلیسی ها چه زمانی و چگونه آن را می نوشند؟
زمان خاصی برای نوشیدن آن مقرر نشده است.
در هر روزی چه طوفانی، چه سرد و چه آفتابی، انگلیسیها جای دنجی برای نوشیدن چای انتخاب می کنند.
بیشر بدانید: همه چیز درباره پیدایش چای و انواع آن
در هر زمان از روز که وقت نوشیدن چای باشد چه هنگام صرف صبحانه، جه بعد از ظهر و گاه حتی هنگام غروب یک فنجان چای داغ بهترین وسیله برای رفع خستگی برای آنهاست.
اولین بار مراسم چای عصرانه توسط آنا هفتمین دوشس بدفورد برگزار شد.
از آنجایی که فاصله زمانی بین ناهار وشام که معمولاً در ساعت ۸ شب برگزار می شود زیاد است.
دوشس مراسم چای بعداز ظهر را ابداع کرد که می توان به همراه چای کمی بیسکوئیت و کلوچه خورد.
یکی از زمانهایی که نوشیدن چای اجباری است هنگامی است که مهمان به منزلشان می آید و یا اینکه به مهمانی وی روند.
صاحبخانه با سرو چای خوش آمدگوئی و مهمان نوازی خود را به مهمانان خود نشان می دهند.
برگ چای یا چای کیسه ای؟
این امر بستگی به سلیقه شخصی دارد. در حال حاضر نوع کیسه ای آن رواج بیشتری دارند چون سریع تر دم می کشد و باعث ریخت و پاش اضافی نمی شود. اما انگلستان هم مانند مناطق دیگر کارشناسانی دارد که برگ های آن را ترجیح می دهند وچای را بسیار عاشقانه با آن دم می کنند و لذت می برند.
باید دانست که هر نوع از این دو روش خاصی برای دم کردن دارند.
چگونه چای کیسه ای را دم می کنند؟
این روش زیاد پیچیده نیست و بسیار سریع انجام می شود.
اکثر انگلیس ها از این ساشه ها در منزل دارند.
این ساشه ها در طعمهای مختلف در بازار موجود است، اما چای ارل گری جایگاه دیگری میان آنها دارد.
چگونه می توان یک چای انگلیسی با برگ چای تهیه کرد؟
این روش نیاز به آمادگی و لوازم بیشتری دارد.
” تنها در شرایط خاص ساعاتی هستند که می توانند دلپذیرتر از ساعاتی باشند که در مراسم چای عصرانه صرف می شوند“.
وی این مراسم را ابدیت کوچک و یا ابدیت دلپذیر ذکر می کند و به همین دلیل است که همه مردم دنیا با دیدن انگلیسهایی که از هر فرصتی استفاده کرده تا یک فنجان چای داغ به همراه بیسکوئیت و کلوچه بخورند تعجب نمی کنند.
اگر چه همه نوشیدن چای را به فرهنگ انگلیسی نسبت می دهند ولی چای نوشیدن به سنت کهن چین باز می گردد.
از هنگامی که شرکت هند شرقی آغاز به کاشت چای در مستعمرات خود مانند هندوستان کرد مصرف چای در انگلستان رواج یافت.
برای سالها انگلیسی ها نیز مانند آمریکای ها قهوه می نوشیدند.
بالاخره چای توسط تاجرانی که از چین باز می گشتند به مردم معرفی شد.
از آن پس کافی شاپها شروع به فروش چای کردند و تبلیغات در باره قدرت محرکه آن وطعم و عطرش آغاز شد.
اولین کافی شاپی که شروع به فروش چای کرد در Exchange Alley قرار داشت و متعلق یه فردی به نام توماس گاروِی بود.
بالاخره برای جلوگیری از ورشکستگی دیگر تاجران، تعادل بازار ومنافعی که برای دولت داشت، برای تجارت چای مالیات مقرر گردید.
همچنین برای تشویق مردم به نوشیدن مشروبات الکلی چارلز دوم پادشاه انگلیس دستور داد که دیگر آن را در مکانهای خصوصی مصرف ننوشند.
هیچ چیزی نمی توانست انگلیسی ها را از نوشیدن آن دور نگه دارد.
با تمام این مقررات، چای برای یک قرن همان محبوبیت را داشت و در این مدت روشهای بسیار زیادی برای به عمل آوردن و دم کردن آن توسط مردم ابداع شد.
در حالی که آمریکایی ها علاقه به نوشیدن چای سرد با شکر و لیمو دارند، انگلیسی ها آن را ساده و بدون دستکاری شدن می پسندند.
۹۸ درصد زنان و مردان انگلیسی آن را با شیر میل می کنند و همیشه با دورهمی چای عصرانه همانند یک رسم تشریفاتی برخورد می کنند.
هر آنچه باید از چای انگلیسی بدانیدانگلیسی ها چه زمانی و چگونه آن را می نوشند؟
زمان خاصی برای نوشیدن آن مقرر نشده است.
در هر روزی چه طوفانی، چه سرد و چه آفتابی، انگلیسیها جای دنجی برای نوشیدن چای انتخاب می کنند.
بیشر بدانید: همه چیز درباره پیدایش چای و انواع آن
در هر زمان از روز که وقت نوشیدن چای باشد چه هنگام صرف صبحانه، جه بعد از ظهر و گاه حتی هنگام غروب یک فنجان چای داغ بهترین وسیله برای رفع خستگی برای آنهاست.
اولین بار مراسم چای عصرانه توسط آنا هفتمین دوشس بدفورد برگزار شد.
از آنجایی که فاصله زمانی بین ناهار وشام که معمولاً در ساعت ۸ شب برگزار می شود زیاد است.
دوشس مراسم چای بعداز ظهر را ابداع کرد که می توان به همراه چای کمی بیسکوئیت و کلوچه خورد.
یکی از زمانهایی که نوشیدن چای اجباری است هنگامی است که مهمان به منزلشان می آید و یا اینکه به مهمانی وی روند.
صاحبخانه با سرو چای خوش آمدگوئی و مهمان نوازی خود را به مهمانان خود نشان می دهند.
برگ چای یا چای کیسه ای؟
این امر بستگی به سلیقه شخصی دارد. در حال حاضر نوع کیسه ای آن رواج بیشتری دارند چون سریع تر دم می کشد و باعث ریخت و پاش اضافی نمی شود. اما انگلستان هم مانند مناطق دیگر کارشناسانی دارد که برگ های آن را ترجیح می دهند وچای را بسیار عاشقانه با آن دم می کنند و لذت می برند.
باید دانست که هر نوع از این دو روش خاصی برای دم کردن دارند.
چگونه چای کیسه ای را دم می کنند؟
این روش زیاد پیچیده نیست و بسیار سریع انجام می شود.
اکثر انگلیس ها از این ساشه ها در منزل دارند.
این ساشه ها در طعمهای مختلف در بازار موجود است، اما چای ارل گری جایگاه دیگری میان آنها دارد.
چگونه می توان یک چای انگلیسی با برگ چای تهیه کرد؟
این روش نیاز به آمادگی و لوازم بیشتری دارد.
آکادمی آدلا مجری آموزش تشریفات و پذیرایی:
نکته:
سرو و ارائه نوشیدنی های سرد گرم از سمت راست مهمان با دست راست میزبان انجام می شود در حالی که گام راست یا پای راست ما جلو می باشد
نکته:
سرو و ارائه نوشیدنی های سرد گرم از سمت راست مهمان با دست راست میزبان انجام می شود در حالی که گام راست یا پای راست ما جلو می باشد
Adela:
چای امروزه در فرهنگ ما ایرانیان جایگاه ویژه ای یافته است به نحوی که نخستین متاعی که در دید و بازدیدها و در پذیرایی از میهمان ها مورد استفاده قرار می گیرد ، اکثراً چای است .
چای واژه‌ای است چینی که در چین و شمال هندوستان به کار می‌رود و تقریباً با همان تلفظ وارد زبان فارسی شده‌است. نام این گیاه در گویش چینی جنوبی چای و در گویش چینی شمالی به صورت تِی تلفظ می‌شد و هردو ، تلفظی از یک واژه یگانه در چینی قدیم هستند. مردم اروپای غربی نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند.
پیشینهٔ مصرف چای در ایران به سده هفدهم میلادی می‌رسد. کشت و صنعت چای در ایران قدمتی صد ساله دارد . پس از ورود اسلام ابتدا قهوه به عنوان نوشیدنی متداول رایج گردید و پس از آن چای جایگزین آن شد .
" محمد میرزای چایکار " معروف به کاشف السلطنه چایکار، متولد ۱۲۴۴ خورشیدی در تربت حیدریه، که از دارالفنون و سپس از سوربن فرانسه فارغ‌التحصیل شده بود، با عنوان ژنرال کنسول ایران در سال ۱۲۷۶ خورشیدی، مأمور خدمت در هند شد. وی به عنوان سفیر ایران در هندوستان در روزگار مظفر الدین شاه قاجار اولین فرد ایرانی است که با همت والای خود و در نقش یک بازرگان به فراگیری شیوهٔ کاشت و مصرف در ایران و جهان پرداخت.
وی با تلاش زیاد و نبوغ خود توانست نژادهای خوب و مقوی چای را کشف نموده و با زاد و ولد آنها نام خود را ماندگار نماید. همچنین او شهر لاهیجان را به دلیل وجود هوای مناسب برای کشت چای انتخاب کرد. این شهر امروز به عنوان مرکز کشت چای در ایران درآمده است.
مقبرهٔ کاشف‌السلطنه در لاهیجان امروز به صورت گنجینهٔ تاریخ چای ایران در لاهیجان درآمده است. وی سه هزار نهال چای را که از دره « کانگرای » در« هیماچال پراوش » هندوستان به ایران آورد و به طور موفق در زمینی واقع در لاهیجان غرس نمود .
پس از آن مظفر الدین شاه امتیاز کشت چای در تمام نقاط ایران را به او واگذارد . وی با توجه به شرایط آب و هوایی مشابه شمال ایران و هندوستان ، کوشش کرد در منطقه لاهیجان و اطراف ، کشت چای را توسعه بخشد و نخستین کارخانه چایسازی در سال 1312 احداث گردید .
هم اکنون بعد از آب ، چای نوشیدنی اصلی مردم ایران است . چای در همۀ خانه ها جای دارد و با سنت و تشریفات متنوع مردم ما تهیه و مصرف می گردد . این نوشیدنی امروزه در مراسم ، اعیاد ، جشنها و سوگواریها ، در شهرها و روستاها و عشایر ، جایگاه خود را دارد .
مردم حتی به هنگام مسافرت ، در کنار همۀ ضروریات ، وسایل تهیۀ چای را به همراه دارند . قهوه خانه ها و چایخانه ها در سراسر ایران از دیر باز جایگاه تجمع سنتی به حساب می آیند که خود مرکزی جهت انتقال و بازگویی جنبه های مهمی از فرهنگ و اسطوره ها و قصه های ایرانی شده است .
فرهنگ چای
چای علاوه بر اینکه محصولی زراعی به حساب می آید ، مصرف آن در نوع خود تبدیل به فرهنگی خاص هم شده است و این فرهنگ متناسب با شرایط اقلیمی و آداب و رسوم محلی تا حدود زیادی در نقاط کشورمان متفاوت است .
تقریبا چای امروزه جزء لاینفک زندگی همه اقوام ایرانی است و در پذیرایی ها و میهمانی ها به میهمان عرضه می شود . در مراسم خواستگاری " چای آوردن عروس " اولین فرصت دیدار چهره به چهره خانواده داماد با عروس است ( البته این موضوع رفته رفته رنگ باخته است ولی هنوز در برخی مناطق کشور متداول است ) .
هنگامی که عروس " چای " می آورد باید دقت و توجه داشته باشد که چای در سینی نریزد چرا که این امر از نظر خانواده داماد ، نشان از" شلختگی " و نا آشنایی او به " فوت و فن " خانه داری و کدبانویی محسوب خواهد شد .
همچنین رنگ و طعم چای ، آمیخته بودن با مواد معطر ، استکان یا لیوان سرو آن ، استفاده از "نعلبکی " یا عدم استفاده از آن برای نوشیدن ، سماوری بودن یا کتری بودن چای ، سماورهای ذغالی یا گازی یا نفتی ، فلاسک های سفری و... هر کدام طرفداران خاص خود را دارند.
ما ایرانی ها با آداب و رسوم مختلف چای می نوشیم . در برخی نقاط کشور ما از جمله در میان عرب های هموطنمان در خوزستان آداب و رسوم خاصی برای نوشیدن چای وجود دارد . مثلا در میان طایفه " سرخه " در غرب شهرستان شوش ، در صورتی که چای آماده برای یک میهمان خاص وجود داشته باشد ، در صورتی که میهمانی جدید به جمع اضافه شود ، به نشانه احترام میهمان جدید حتی در صورت تازه دم بودن چای ، صاحب خانه ( میزبان ) خود را موظف به تهیه یا " دم کردن " چای جدید می داند . اگر میزبان این کار را نکند و از چای دم کرده برای میهمان قبلی به میهمان جدید تعارف کند ، این عمل نشانه بی احترامی به میهمان جدید محسوب می شود .
یا مثلا در میان اغلب طوایف خوزستان مرسوم است که قاشق چایخوری نباید در داخل استکان باشد و باید قاشق در کنار استکان و روی " نعلبکی " گذاشته شود .
چای امروزه در فرهنگ ما ایرانیان جایگاه ویژه ای یافته است به نحوی که نخستین متاعی که در دید و بازدیدها و در پذیرایی از میهمان ها مورد استفاده قرار می گیرد ، اکثراً چای است .
چای واژه‌ای است چینی که در چین و شمال هندوستان به کار می‌رود و تقریباً با همان تلفظ وارد زبان فارسی شده‌است. نام این گیاه در گویش چینی جنوبی چای و در گویش چینی شمالی به صورت تِی تلفظ می‌شد و هردو ، تلفظی از یک واژه یگانه در چینی قدیم هستند. مردم اروپای غربی نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند.
پیشینهٔ مصرف چای در ایران به سده هفدهم میلادی می‌رسد. کشت و صنعت چای در ایران قدمتی صد ساله دارد . پس از ورود اسلام ابتدا قهوه به عنوان نوشیدنی متداول رایج گردید و پس از آن چای جایگزین آن شد .
" محمد میرزای چایکار " معروف به کاشف السلطنه چایکار، متولد ۱۲۴۴ خورشیدی در تربت حیدریه، که از دارالفنون و سپس از سوربن فرانسه فارغ‌التحصیل شده بود، با عنوان ژنرال کنسول ایران در سال ۱۲۷۶ خورشیدی، مأمور خدمت در هند شد. وی به عنوان سفیر ایران در هندوستان در روزگار مظفر الدین شاه قاجار اولین فرد ایرانی است که با همت والای خود و در نقش یک بازرگان به فراگیری شیوهٔ کاشت و مصرف در ایران و جهان پرداخت.
وی با تلاش زیاد و نبوغ خود توانست نژادهای خوب و مقوی چای را کشف نموده و با زاد و ولد آنها نام خود را ماندگار نماید. همچنین او شهر لاهیجان را به دلیل وجود هوای مناسب برای کشت چای انتخاب کرد. این شهر امروز به عنوان مرکز کشت چای در ایران درآمده است.
مقبرهٔ کاشف‌السلطنه در لاهیجان امروز به صورت گنجینهٔ تاریخ چای ایران در لاهیجان درآمده است. وی سه هزار نهال چای را که از دره « کانگرای » در« هیماچال پراوش » هندوستان به ایران آورد و به طور موفق در زمینی واقع در لاهیجان غرس نمود .
پس از آن مظفر الدین شاه امتیاز کشت چای در تمام نقاط ایران را به او واگذارد . وی با توجه به شرایط آب و هوایی مشابه شمال ایران و هندوستان ، کوشش کرد در منطقه لاهیجان و اطراف ، کشت چای را توسعه بخشد و نخستین کارخانه چایسازی در سال 1312 احداث گردید .
هم اکنون بعد از آب ، چای نوشیدنی اصلی مردم ایران است . چای در همۀ خانه ها جای دارد و با سنت و تشریفات متنوع مردم ما تهیه و مصرف می گردد . این نوشیدنی امروزه در مراسم ، اعیاد ، جشنها و سوگواریها ، در شهرها و روستاها و عشایر ، جایگاه خود را دارد .
مردم حتی به هنگام مسافرت ، در کنار همۀ ضروریات ، وسایل تهیۀ چای را به همراه دارند . قهوه خانه ها و چایخانه ها در سراسر ایران از دیر باز جایگاه تجمع سنتی به حساب می آیند که خود مرکزی جهت انتقال و بازگویی جنبه های مهمی از فرهنگ و اسطوره ها و قصه های ایرانی شده است .
فرهنگ چای
چای علاوه بر اینکه محصولی زراعی به حساب می آید ، مصرف آن در نوع خود تبدیل به فرهنگی خاص هم شده است و این فرهنگ متناسب با شرایط اقلیمی و آداب و رسوم محلی تا حدود زیادی در نقاط کشورمان متفاوت است .
تقریبا چای امروزه جزء لاینفک زندگی همه اقوام ایرانی است و در پذیرایی ها و میهمانی ها به میهمان عرضه می شود . در مراسم خواستگاری " چای آوردن عروس " اولین فرصت دیدار چهره به چهره خانواده داماد با عروس است ( البته این موضوع رفته رفته رنگ باخته است ولی هنوز در برخی مناطق کشور متداول است ) .
هنگامی که عروس " چای " می آورد باید دقت و توجه داشته باشد که چای در سینی نریزد چرا که این امر از نظر خانواده داماد ، نشان از" شلختگی " و نا آشنایی او به " فوت و فن " خانه داری و کدبانویی محسوب خواهد شد .
همچنین رنگ و طعم چای ، آمیخته بودن با مواد معطر ، استکان یا لیوان سرو آن ، استفاده از "نعلبکی " یا عدم استفاده از آن برای نوشیدن ، سماوری بودن یا کتری بودن چای ، سماورهای ذغالی یا گازی یا نفتی ، فلاسک های سفری و... هر کدام طرفداران خاص خود را دارند.
ما ایرانی ها با آداب و رسوم مختلف چای می نوشیم . در برخی نقاط کشور ما از جمله در میان عرب های هموطنمان در خوزستان آداب و رسوم خاصی برای نوشیدن چای وجود دارد . مثلا در میان طایفه " سرخه " در غرب شهرستان شوش ، در صورتی که چای آماده برای یک میهمان خاص وجود داشته باشد ، در صورتی که میهمانی جدید به جمع اضافه شود ، به نشانه احترام میهمان جدید حتی در صورت تازه دم بودن چای ، صاحب خانه ( میزبان ) خود را موظف به تهیه یا " دم کردن " چای جدید می داند . اگر میزبان این کار را نکند و از چای دم کرده برای میهمان قبلی به میهمان جدید تعارف کند ، این عمل نشانه بی احترامی به میهمان جدید محسوب می شود .
یا مثلا در میان اغلب طوایف خوزستان مرسوم است که قاشق چایخوری نباید در داخل استکان باشد و باید قاشق در کنار استکان و روی " نعلبکی " گذاشته شود .