/دلنوشته یک مهاجر افغانستانی از شفای فرزندش در حریم رضوی/بهار 96 در مشهد را هیچگاه فراموش نمی کنم/ چشمانم را می بندم و قرآن کریم را به سینه ام می فشارم و خاطرات سالی که گذشت را مرور می کنم، از خنده هایی که گریه شد و گریه هایی که به اجابت ختم شد و چه آرامشی دارد وقتی الا بذکر الله تطمئن القلوب را در زندگی ات احساس کنی...