/ما مانده ایم و مگس های خونخوار/ زن، دوتا دبه پلاستیکی را که سر یک تکه چوب بسته شده ، روی دوش گرفته و خمیده و عصازنان به سمت خانه اش می رود. حرکتش آنقدر کند است که فکر می کنی رسیدنی در کار نیست. انگار زمان برایش در مسیری سبز متوقف شده، بی آن که جنبنده ای سر راهش باشد.