بوسهدر دو چشمش گناه می خنديدبر رخش نور ماه می خنديددر گذرگاه آن لبان خموششعله ئی بی پناه می خنديدشرمناك و پر از نيازی گنگبا نگاهی كه رنگ مستی داشتدر دو چشمش نگاه كردم و گفت:بايد از عشق حاصلی برداشتسايه ئی روی سايه ئی خم شددر نهانگاه رازپرور شبنفسی رو… ( ادامه متن در لینک بالا )