گرچه ما هنوز در تربیت «آدم» بااخلاقش هم مانده‌ایم،لازم است ترمیناتورهای رعب‌آورمان را جلویمان بنشانیم و برایشان از تعالیم ملال‌آوری که خودمان هم به آن پایبند نیستیم بگوییم؛ هرچه نباشد این گونه‌ی برتر خودمان است که از سوراخی در آسمان راهش را به روی زمین بازکرده و باید در حفظ آن نهایت کوشش ازجانب ابر و باد و مه و خورشید و فلک و هوش‌های مصنوعی صورت گیرد.