SASANFAR.IR
Heroic purgatory (1970)
من نمی‌فهمم پس هستم.
تماشای فیلم (برزخ قهرمان) جانکاه است. نمی‌دانم چند نفر توانسته‌اند این فیلم را تا پایان ببینید و البته بفهمند که داستان این فیلم از چه قرار بوده و از آن لذت ببرند. برای من قاب‌های کارت‌پستالی فیلم جذاب بود ولی تکرار همین تصاویر زیبا هم به تدریج ذوق‌ام را کور می‌کرد. تصاویر سر و نهایتا گردن بازیگران در انبوهی از اشیا متراکم، هرچند ابتدای فیلم کنجکاوی من را برانگیخته بود، ولی در ادامه همین سرها بود که در مخ‌ام فرو می‌رفت. برای من این فیلم به افراط کشیدن هرچیزی بود که می‌توانست باشد. کارگردان شیره‌ی هرچیزی را که بلد بود تا ته مکیده‌بود. ضرب‌المثلی داریم که نو آر که نو را حلاوت دیگر است، ولی اگر همان چیز نو را مدام و همواره تکرار کنیم دیگر حلاوتی ندارد، مثلا پافشاری سادیستیک‌وار و زیاده‌روی کارگردان بر ابهام که تجلی آن از شدت فقدان پیرنگ در داستان فیلم، تا حتی ابهام در موضوع فیلم است، مخاطب را می‌تواند کلافه و مستاصل کند. کارگردان حتی با اصرار در نورپردازی‌‌های سفید همچنان در ایحاد فضای مبهم در فیلم اصرار دارد. در این میان، دیدن چنین فیلمی با زيرنويس، مازاد بر مشقات دیگر می‌شود و بر این‌ها بی‌افزایید که در تجربه‌ی من تمایز صورت ژاپنی‌ها خیلی سخت است، و در این فیلم ببینید که چه از سر گذراندم، وقتی حتی نمی‌توانستم، ارتباط میان شخصیت‌های فیلم را دست‌کم از روی صورت‌‌هایشان تشخیص دهم. البته قرار نیست این فیلم هیچ نکته‌ی خوبی نداشته‌باشد، ولی خیلی گرفتاری دارد، مثلا ممکن است عدم فهم آن موجبات شرم تماشاچی فرهیخته را فراهم کند، تا جایی که اصرار بورزد که حتما درک و فهمی از این فیلم به دست آورد یا با خودش کلنجار برود که نکند من گیج و نادان هستم، یا خدای نکرده بدفهم شده‌ام. البته که تحمل ابهام و گیجی به شدت دشوار و اضطراب‌آور است ولی شاید گاهی نیاز داریم آن را شجاعانه بپذیریم و بر گیجی و ناتوانی خود در فهم بعضی از امور اعتراف کنیم یا به‌جای اینکه خودمان را سرزنش کنیم، پدیده‌ی حاضر در مقابل خودمان را در ناتوانی در انتقال مفهوم متهم کنیم. یا اینکه اصولا چه کسی گفته‌است که قرار است همه چیز را بفهمیم، و البته از همه‌چیز هم لذت ببریم؟ از این زاویه اگر بتوانیم این فیلم را تا آخر ببینیم به قول آقای قطبی‌زاده شاید به یک فضیلت دست پیدا کرده‌باشیم، این به کنار ولی از نظر من اگر دیدن این فیلم را در میانه‌ی آن رها کنیم به یک شجاعت بی‌نظیر رسیده‌ایم.
#فیلم
@Sasanfar_ir
تماشای فیلم (برزخ قهرمان) جانکاه است. نمی‌دانم چند نفر توانسته‌اند این فیلم را تا پایان ببینید و البته بفهمند که داستان این فیلم از چه قرار بوده و از آن لذت ببرند. برای من قاب‌های کارت‌پستالی فیلم جذاب بود ولی تکرار همین تصاویر زیبا هم به تدریج ذوق‌ام را کور می‌کرد. تصاویر سر و نهایتا گردن بازیگران در انبوهی از اشیا متراکم، هرچند ابتدای فیلم کنجکاوی من را برانگیخته بود، ولی در ادامه همین سرها بود که در مخ‌ام فرو می‌رفت. برای من این فیلم به افراط کشیدن هرچیزی بود که می‌توانست باشد. کارگردان شیره‌ی هرچیزی را که بلد بود تا ته مکیده‌بود. ضرب‌المثلی داریم که نو آر که نو را حلاوت دیگر است، ولی اگر همان چیز نو را مدام و همواره تکرار کنیم دیگر حلاوتی ندارد، مثلا پافشاری سادیستیک‌وار و زیاده‌روی کارگردان بر ابهام که تجلی آن از شدت فقدان پیرنگ در داستان فیلم، تا حتی ابهام در موضوع فیلم است، مخاطب را می‌تواند کلافه و مستاصل کند. کارگردان حتی با اصرار در نورپردازی‌‌های سفید همچنان در ایحاد فضای مبهم در فیلم اصرار دارد. در این میان، دیدن چنین فیلمی با زيرنويس، مازاد بر مشقات دیگر می‌شود و بر این‌ها بی‌افزایید که در تجربه‌ی من تمایز صورت ژاپنی‌ها خیلی سخت است، و در این فیلم ببینید که چه از سر گذراندم، وقتی حتی نمی‌توانستم، ارتباط میان شخصیت‌های فیلم را دست‌کم از روی صورت‌‌هایشان تشخیص دهم. البته قرار نیست این فیلم هیچ نکته‌ی خوبی نداشته‌باشد، ولی خیلی گرفتاری دارد، مثلا ممکن است عدم فهم آن موجبات شرم تماشاچی فرهیخته را فراهم کند، تا جایی که اصرار بورزد که حتما درک و فهمی از این فیلم به دست آورد یا با خودش کلنجار برود که نکند من گیج و نادان هستم، یا خدای نکرده بدفهم شده‌ام. البته که تحمل ابهام و گیجی به شدت دشوار و اضطراب‌آور است ولی شاید گاهی نیاز داریم آن را شجاعانه بپذیریم و بر گیجی و ناتوانی خود در فهم بعضی از امور اعتراف کنیم یا به‌جای اینکه خودمان را سرزنش کنیم، پدیده‌ی حاضر در مقابل خودمان را در ناتوانی در انتقال مفهوم متهم کنیم. یا اینکه اصولا چه کسی گفته‌است که قرار است همه چیز را بفهمیم، و البته از همه‌چیز هم لذت ببریم؟ از این زاویه اگر بتوانیم این فیلم را تا آخر ببینیم به قول آقای قطبی‌زاده شاید به یک فضیلت دست پیدا کرده‌باشیم، این به کنار ولی از نظر من اگر دیدن این فیلم را در میانه‌ی آن رها کنیم به یک شجاعت بی‌نظیر رسیده‌ایم.
#فیلم
@Sasanfar_ir