‏از دلتنگی چشمانم را می بندم یاد آن روز بارانی و باغ پرندگان می افتم و آن عکس زیبایمان یا جاده چالوس و آن روستا و جاده ای که اشتباهی بردمت، کنار رودخانه سالاد اولویه آورده بودم گفتی اینجا جوجه می چسبید و کناری امان که بعد از اینکه کلی دود به خوردمان داد یک سیخ جوجه داد برای عذر خواهی !
یا آن روز اول که رو به رویم نشستی و ناگهان سرخ شدی!
چقدر دلتنگتم...
@vagooyensan

صدایت را جرعه جرعه می نوشم
مستانه سبز می شوم و شاخ و برگ می دهم
جوانه ها دهان می گشایند
و نام تو را می خوانند
چه لبان شناوری داری
در آب های صدا

چشمانم را می بندم
و تن به صدایت می سپارم
نام کوچکم
در صدایت شکفته می شود

تمام آبشاران را واداشته ای
با هیاهو بریزند
تا صدایم به گوشت نرسد
تمام جنگل ها را واداشته ای
برگ هاشان را به صدا درآورند
تا صدای مرا نشنوی
تمام پرندگان را
به آواز خواندن واداشته ای
تا صدای من گم شود
مدام حرف میزنی
تا من حرفی نزنم

می ترسم در حسرت تو بمیرم
و تابوتم بر نیل روان باشد
و امواج نیلگون
مرثیه خوان ناکامی من باشند
نمی خواهم افسانه سرایان
دلشان بسوزد
و روزی مرا
در افسانه ها به تو برسانند

#عمران_صلاحی
@vagooyensan

جلسه ی نمی دانم چندم مشاوره
صحبت از گذشته می شود ، باز مثل همیشه نکات برای طفره رفتن زیاد است، دست میگذارد جایی که یادش هم همه حال خرابی است.
نمی خواهم کسی را مقصر بدانم شاید راهی جز تمام آن اتفاق ها که بر سرم گذشته نبود!
سخت است بنشینی و عزیز ترین هایت را آن طور که همیشه در ذهنت سر داستان هایی ترور کرده ای حالا همه آنها را در این جلسات بیرون بریزی.
می گوید قرار نیست کسی از داستان هایت با خبر شود ، نامه دردهایت را بنویس!
مگر می شود نامه ای از دردها نوشت به ادمهای دوست داشتنی زندگیت، تناقض عجیبیست.
سالهاست داستاتها در امواج مغزی ام بوده اند ، بازگو کردنش برایم حس مبهمی دارد.
درد را از هر طرف بنویسی درد است...
#زندگی
@vagooyensan

داشتم به تو فکر میکردم، به آن نقطه های دور از خاطراتمان، آنجا که شاید حتی یادت هم نباشد چون میدانم روزگارت تغییر کرده است.
همه آنچه فراموش کردی را من به یاد دارم، همیشه از بچگی فکر میکردم حافظه ام آن طور که باید قوی نیست، مثلا اسم فلان دوستم که سال اول کنارم نشسته بود یا فلان اتفاق از سه سالگی را بیاد نداشتم در حالی که تو با جزئیات به یاد داشتی!
ولی این روز ها میبینم حافظه ام از انچه فکر میکردم قوی تر است چون نقطه های مهم زندگی را به یاد دارد، می داند کجا را فراموش نکند و همین حافظه قوی به من کمک می کنم خیلی چیز ها را زیر پا نگذارم . کاش حافظه ات قوی بود...
#زندگی
@vagooyensan

فکر کردن به تو شاید کاری تکراری باشد ولی هرگز عادی نمی شود! از آن جهت که آنقدر ها هم که آن روزها خیال میکردم همه چیز ساده و بی دردسر نبود.
گاهی می شوی مثل روزهای بارانی و من هم با کفش های سفید کنفی!
گاهی هم می شوی مثل موجی آرام و من هم ساحلی خلوت پر از صدف های رنگارنگ!
روزهای برفی هرچند سفید هستند و دلبر ولی سرما امانمان را میبرد.
زمانی که فکر میکنم به تمام هرآنچه گذشته است یا قرار است پیش آید، یک جاهایی پاهایم می لرزد ولی دلم گرم قلب استوارم است. آنچه عادی نمی شود همین جریان تپش قلب و ایستادگی امواج میان ماست.
@Vagooyensan

باغبان پیاله هایی از دانه ی گیاهان مختلف را به خاک هدیه می داد، مثل مادری که فرزندش را غذا می دهد هر روز خاک را آب می داد و گاهی به تماشایش می نشست شاید که جوانه هایی از دل خاک بیرون زند بعد از مدتی جوانه ها سر از خاک برآوردند و لبخند بر چهره خسته باغبان نقش بست اما باغبان همچنان با امید و تلاش بیشتر به خاک، آب و کود و مواد غذایی می داد بدون آنکه خسته شود .
بعضی روز ها با یک کلاه حصیری قدیمی کنار جوانه ها می نشست و نی میزد و آواز می خواند ، هرچه جوانه ها بیشتر قد می کشیدند لبخند های باغبان زیبا و زیبا تر می شد‌.
گاهی حلقه هایی از اشک بدون آنکه سرازیر شوند چشمانش را جلا می دادند.
سالها کار باغبان نگهداری و مراقب از دانه هایی بود که حالا درخچه ها و بوته های باروری شده بودند، میوه ها و محصولاتی آبدار پاداش مهربانی او با دانه ها و زمین بود.
او هر روز مقداری از میوه ها را نذر می کرد ، معتقد بود مهربانی را باید منتشر کرد مثل یک ویروس! ویروسی دلنشین که آرزو داشت همه به آن مبتلا شوند.
@vagooyensan

خوبی روز هایی که فشار کاری نداری و عملا تعطیل هستی این است که میفهمی چقدر کارهایی هستند که تا امروز توجهی به آنها نداشتی ولی به شدت باعث ذوق و آرامشت می شوند.
مثل خواندن چند بیت شعر، یک کتاب داستان سرگرم کننده ، یک سریال نیمه تمام ، آشپزی و حتی خیال پردازی هایی از حال و آینده ات.
روزمرگی هایی که هزینه چندانی ندارند ولی آرامش بخش هستند یک گوشه دنج خانه می خواهند و زمانی که برایشان بگذاری و البته یک فنجان قهوه یا چای ☕️
@vagooyensan

تا زمان هست باید قدر دان بود و حواسمان به هم باشد ...
@vagooyensan

کور سویی نور در میان تاریکی های زندگی امیدیست برای دمی بیشتر نفس کشیدن، آرام نگرفتن و تلاش کردن... کاش اگر نوری در دست داریم پرتویی از آن را هدیه دهیم شاید میان دیوار های تاریک شهر نفسی به شمار افتاده است.
کورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی ست
#هوشنگ_ابتهاج

@vagooyensan

گرنباشد یاری وفادار و دلی که برایت بتپد همچو پرنده ای رها پرواز کن، فقط کافیست بال و پرهایت را باز کنی ...
@vagooyensan

واقعا چرا؟! 🫤
@vagooyensan

صابر ابر در مراسم تدفین آتیلا پسیانی!
@vagooyensan

#شعر🌹
#امید_آذر

طوری
دوستت می‌دارم
که هر شبانه‌روز
بی آنکه ببینمت
بی آنکه ببوسمت
بی آنکه لمست کنم
بودنی‌ترین بودنیِ شخصِ
جهانم شده‌ای...


@vagooyensan

احساس می کنی اگر کسی به تو توجه کند دیگر خوشبخت ترین خواهی بود، اماچنین نیست! خوشبختی در نگاه توست نه آن کسی که بدان می نگری. اشیا و اشخاص اطراف ما تغییر می کنند.
#زندگی
@vagooyensan

اگر دوستم داری
تمام و کمال دوست بدار
نه زیر خطی از سایه‌ روشن
اگر دوستم داری سیاه و سفیدم را
دوست بدار
و خاکستری و سبز و طلاییو درهم
روز دوستم بدار
شب دوستم بدار
و در بامداد با پنجره‌‌ای باز
اگر دوستم داری مرا تکه ‌تکه نکن
تمام و کمال دوستم بدار
یا اصلا دوستم ندار..

#هوگو_ماوریس_کلاوس

@vagooyensan