دو راه براى پراكندن نور هست: شمع باشيد يا آينه اى كه آن را منعكس مى كند.
اديث وارتون
@afroozjafarinoor
اديث وارتون
@afroozjafarinoor
"بچسبيد به روياهايتان
چون اگر روياها بميرند،
زندگى پرنده شكسته بالى مى شود
كه پرواز كردن نمى تواند."
لنگستن هيوز
@afroozjafarinoor
چون اگر روياها بميرند،
زندگى پرنده شكسته بالى مى شود
كه پرواز كردن نمى تواند."
لنگستن هيوز
@afroozjafarinoor
مهرگان آمد به آیین فریدون و قباد
وز فریدون و قباد اندرزها دارد به یاد
گوید ای فرزند ایران راستگویی پیشه کن
پیشه ایران چنین بود از زمان پیشداد
در چنین روز گرامی هدیه ای آمد ز هند
هدیه ای عالی ز سوی پارسی زادان راد
طرفه تندیسی فرستادند از هندوستان
زان حکیم پاک اصل و شاعر دهقان نژاد
نصب گشت اینجا به امر خسرو ایران زمین
روز عید مهرگان ، جشن فریدون و قباد
*
*
ای حکیم نامی ای فردوسی سحر آفرین
ای به هر فن در سخن چون مرد یک فن اوستاد
شور احیاء وطن گر در دل پاکت نبود
رفته بود از ترک و تازی هستی ایران به باد
خلقی از نو زنده کردی ، ملکی از نو ساختی
عالمی آباد کردی خانه ات آباد باد
نیست غم گر حرمتت اهل زمان نشناختند
هر هنرمندی به عصر خویش محروم اوفتاد
روح و آوای تو درگفتار نیکت زنده است
روح بدخواه تو در سرپنجه جهل و عناد
غزنوی گر کرد خبطی پهلوی جبران نمود
آن شه ار بیداد فرمود این شهنشه داد داد
این زمان صدر اجل در حلقه اعیان ملک
نصب تندیس تو را در این مکان بازو گشاد
پرده بگرفتند روز مهرگان از روی تو
خاطر ناشاد ایرانی شد از روی تو شاد
خواند در میدان فردوسی بهار این چامه را
پس بر تندیس فردوسی به تعظیم ایستاد
تا جهان باقیست باقی باد ایران بزرگ
دوستانش کامیاب و دشمنانش نامراد
شاه ایران نامجوی و خلق ایران کامجوی
فر یزدانی در او باقی الی یوم المعاد
ملک الشعرای بهار - قصاید - شماره ۶۳ - مجسمه فردوسى
@afroozjafarinoor
وز فریدون و قباد اندرزها دارد به یاد
گوید ای فرزند ایران راستگویی پیشه کن
پیشه ایران چنین بود از زمان پیشداد
در چنین روز گرامی هدیه ای آمد ز هند
هدیه ای عالی ز سوی پارسی زادان راد
طرفه تندیسی فرستادند از هندوستان
زان حکیم پاک اصل و شاعر دهقان نژاد
نصب گشت اینجا به امر خسرو ایران زمین
روز عید مهرگان ، جشن فریدون و قباد
*
*
ای حکیم نامی ای فردوسی سحر آفرین
ای به هر فن در سخن چون مرد یک فن اوستاد
شور احیاء وطن گر در دل پاکت نبود
رفته بود از ترک و تازی هستی ایران به باد
خلقی از نو زنده کردی ، ملکی از نو ساختی
عالمی آباد کردی خانه ات آباد باد
نیست غم گر حرمتت اهل زمان نشناختند
هر هنرمندی به عصر خویش محروم اوفتاد
روح و آوای تو درگفتار نیکت زنده است
روح بدخواه تو در سرپنجه جهل و عناد
غزنوی گر کرد خبطی پهلوی جبران نمود
آن شه ار بیداد فرمود این شهنشه داد داد
این زمان صدر اجل در حلقه اعیان ملک
نصب تندیس تو را در این مکان بازو گشاد
پرده بگرفتند روز مهرگان از روی تو
خاطر ناشاد ایرانی شد از روی تو شاد
خواند در میدان فردوسی بهار این چامه را
پس بر تندیس فردوسی به تعظیم ایستاد
تا جهان باقیست باقی باد ایران بزرگ
دوستانش کامیاب و دشمنانش نامراد
شاه ایران نامجوی و خلق ایران کامجوی
فر یزدانی در او باقی الی یوم المعاد
ملک الشعرای بهار - قصاید - شماره ۶۳ - مجسمه فردوسى
@afroozjafarinoor
Forwarded from همشهری همدان
#گزارش_فرهنگی
دانشنامه همدانیکا را در فضای مجازی بخوانید
نویسنده: فاطمه کاظمی
چهارشنبه ۲۰ شهریور ۹۸
در لینک زیر بخوانید:
http://yon.ir/M7lHc
#همشهری_همدان
@hamshahrihamedan
دانشنامه همدانیکا را در فضای مجازی بخوانید
نویسنده: فاطمه کاظمی
چهارشنبه ۲۰ شهریور ۹۸
در لینک زیر بخوانید:
http://yon.ir/M7lHc
#همشهری_همدان
@hamshahrihamedan
چهار فصل در يك قاب… پاييز در سوئد عكاس: دوريسا براندوسا لاندن
@afroozjafarinoor
@afroozjafarinoor
سارا نائینی - دل یار
@varanikmusic
#دل_یار
#سارا_نائینی ....
🍁 باز پاییز شد و باد چرخید و..... 🍂
تقديم به دوستداران پاييز و شعر و صلح
🍂🍁🍂🍁🍂🍁
@afroozjafarinoor
#سارا_نائینی ....
🍁 باز پاییز شد و باد چرخید و..... 🍂
تقديم به دوستداران پاييز و شعر و صلح
🍂🍁🍂🍁🍂🍁
@afroozjafarinoor
صدا کن مرا.
صدای تو خوب است.
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید.
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم.
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است.
و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی کرد.
و خاصیت عشق این است.
کسی نیست،
بیا زندگی را بدزدیم، آن وقت
میان دو دیدار قسمت کنیم.
بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم.
بیا زودتر چیزها را ببینیم.
ببین، عقربک های فواره در صفحه ساعت حوض
زمان را به گردی بدل می کنند.
بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام.
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را.
مرا گرم کن
….......
حجم سبز- سهراب سپهرى متولد ١٥ مهر ماه
@afroozjafarinoor
صدای تو خوب است.
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید.
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم.
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است.
و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی کرد.
و خاصیت عشق این است.
کسی نیست،
بیا زندگی را بدزدیم، آن وقت
میان دو دیدار قسمت کنیم.
بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم.
بیا زودتر چیزها را ببینیم.
ببین، عقربک های فواره در صفحه ساعت حوض
زمان را به گردی بدل می کنند.
بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام.
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را.
مرا گرم کن
….......
حجم سبز- سهراب سپهرى متولد ١٥ مهر ماه
@afroozjafarinoor
با تبريك سال نو به شما
در يك مجموعه شعر چند زبانه بين المللى با دو اثر به زبانهاى فارسى، انگليسى و آلمانى شركت كردم كه اين روزها در هند به چاپ رسيده است.
تقديم به عشق هاى آسيب ديده از مرگ و فراق در اين روزهاى جنگى
@afroozjafarinoor
در يك مجموعه شعر چند زبانه بين المللى با دو اثر به زبانهاى فارسى، انگليسى و آلمانى شركت كردم كه اين روزها در هند به چاپ رسيده است.
تقديم به عشق هاى آسيب ديده از مرگ و فراق در اين روزهاى جنگى
@afroozjafarinoor
The account of the user that owns this channel has been inactive for the last 5 months. If it remains inactive in the next 29 days, that account will self-destruct and this channel may no longer have an owner.
The account of the user that owns this channel has been inactive for the last 5 months. If it remains inactive in the next 18 days, that account will self-destruct and this channel may no longer have an owner.
احساسات من
احساسات پژمرده اند
مثل گل هاى پر پر روى زمين
احساسات لگد خورده اند
مثل سنگ هاى بدبخت سر راه
احساسات خرد شده اند
زير بهمنى از لبخندهاى دروغين
احساسات داغان شده اند
مثل قايقى در آب هاى آرام كه ناگاه درمانده
احساسات در هم كوبيده شده اند
دل اميدوار را خالى از عاطفه رها كرده
احساسات ديگر بخار شده اند
مغز و قلم را عليل رها كرده ...
هاردامان سينگ ، هند
احساسات پژمرده اند
مثل گل هاى پر پر روى زمين
احساسات لگد خورده اند
مثل سنگ هاى بدبخت سر راه
احساسات خرد شده اند
زير بهمنى از لبخندهاى دروغين
احساسات داغان شده اند
مثل قايقى در آب هاى آرام كه ناگاه درمانده
احساسات در هم كوبيده شده اند
دل اميدوار را خالى از عاطفه رها كرده
احساسات ديگر بخار شده اند
مغز و قلم را عليل رها كرده ...
هاردامان سينگ ، هند