اخبار و اطلاعات نجومی
پایگاه فضایی چابهار 🆔 @spaceinfo 🛰 🇮🇷
پایگاه فضایی چابهار
پایگاه فضایی چابهار که صحبت‌های اولیه درباره آن، از اواخر دهه ۸۰ آغاز شده بود، نزدیک به یک دهه فعالیت ساخت‌وساز آن عملا متوقف‌شده بود، طوری که به‌گفته برخی از مسئولین در سال‌های گذشته، بودجه‌ای که برای توسعه این پایگاه تخصیص یافته بود، معادل هزینه فنس‌کشی محدوده این پایگاه ۱۴۰ هکتاری بوده است! با این حال اما در سال‌های اخیر فعالیت ساخت و توسعه این پایگاه از سر گرفته‌شده و بناست تا این پایگاه در ۳ فاز توسعه یابد:
□ فاز اول، پرتابگرهای سوخت جامد (نظیر ماهواره‌بر ذوالجناح و خانواده قائم)
□ فاز دوم، پرتابگرهای سوخت مایع (نظیر ماهواره‌برهای خانواده سیمرغ و سریر)
□ فاز سوم، پرتابگرهای موتورهای جدید (کرایژونیک/سرمازا، خانواده سروش)
تاکنون توسعه فاز اول این پایگاه آغاز شده و آن‌طور که رئیس سازمان فضایی سال گذشته اعلام کرده بود، فاز اول این پایگاه اوایل امسال (۱۴۰۳) امکان پرتاب تاکتیکال (پرتاب بدون‌نیاز به تجهیزات و زیرساخت‌های فراوان) را داشته و تا پایان امسال نیز این فاز پایگاه، طبق برنامه باید تکمیل شود. همچنین گفته‌شده که ساخت فاز دوم نیز آغاز شده است.
اکنون پس از سال‌ها، موقعیت پایگاه پرتاب فضایی چابهار مشخص‌شده که حوالی بندر بِریس، در جنوبی‌‌ترین منطقه از خاک ایران قرار دارد. این منطقه در فاصله حدود ۵ کیلومتری ساحل و شهر بندری بریس و همچنین در فاصله حدود ۳۵ کیلومتری از مرز ایران و پاکستان واقع‌شده است. فاز نخست این پایگاه که شامل تاسیسات و زیرساخت‌های پرتاب حامل‌های سوخت جامد است، در کناره یک کوه قرار گرفته است.
با دقت به تصاویر، شاهد ساخت ۲ بخش اصلی از بخش‌های مختلف تاسیسات فاز اول این پایگاه هستیم؛ این ۲ بخش شامل یک ساختمان بزرگ مونتاژ پرتاب‌گر و سکوی پرتاب در فاصله‌ی ۱۱۰۰ متری از یکدیگر هستیم که به‌نظر به‌سبک سکوی پرتاب پایگاه فضایی امام رضا(ع) شاهرود در حال ساخت است (یک سکوی بتنی وسیع و یک اگزوز و خروجیِ بزرگ برای هدایت گازهای خروجیِ موتور سوخت جامد).
ساخت پایگاه فضایی در این نقطه از کشور و حوالی شهر چابهار از این جهت حائز اهمیت است که محل پرتاب‌ها هر چه به خط استوا نزدیک‌تر باشند، پرتاب‌گر می‌تواند محموله بیش‌تری را به مدار تزریق کند؛ از این رو سال‌هاست که ساخت پایگاه پرتاب فضایی در این منطقه پی‌گیری می‌شود.
🆔 @spaceinfo 🛰
پایگاه فضایی چابهار که صحبت‌های اولیه درباره آن، از اواخر دهه ۸۰ آغاز شده بود، نزدیک به یک دهه فعالیت ساخت‌وساز آن عملا متوقف‌شده بود، طوری که به‌گفته برخی از مسئولین در سال‌های گذشته، بودجه‌ای که برای توسعه این پایگاه تخصیص یافته بود، معادل هزینه فنس‌کشی محدوده این پایگاه ۱۴۰ هکتاری بوده است! با این حال اما در سال‌های اخیر فعالیت ساخت و توسعه این پایگاه از سر گرفته‌شده و بناست تا این پایگاه در ۳ فاز توسعه یابد:
□ فاز اول، پرتابگرهای سوخت جامد (نظیر ماهواره‌بر ذوالجناح و خانواده قائم)
□ فاز دوم، پرتابگرهای سوخت مایع (نظیر ماهواره‌برهای خانواده سیمرغ و سریر)
□ فاز سوم، پرتابگرهای موتورهای جدید (کرایژونیک/سرمازا، خانواده سروش)
تاکنون توسعه فاز اول این پایگاه آغاز شده و آن‌طور که رئیس سازمان فضایی سال گذشته اعلام کرده بود، فاز اول این پایگاه اوایل امسال (۱۴۰۳) امکان پرتاب تاکتیکال (پرتاب بدون‌نیاز به تجهیزات و زیرساخت‌های فراوان) را داشته و تا پایان امسال نیز این فاز پایگاه، طبق برنامه باید تکمیل شود. همچنین گفته‌شده که ساخت فاز دوم نیز آغاز شده است.
اکنون پس از سال‌ها، موقعیت پایگاه پرتاب فضایی چابهار مشخص‌شده که حوالی بندر بِریس، در جنوبی‌‌ترین منطقه از خاک ایران قرار دارد. این منطقه در فاصله حدود ۵ کیلومتری ساحل و شهر بندری بریس و همچنین در فاصله حدود ۳۵ کیلومتری از مرز ایران و پاکستان واقع‌شده است. فاز نخست این پایگاه که شامل تاسیسات و زیرساخت‌های پرتاب حامل‌های سوخت جامد است، در کناره یک کوه قرار گرفته است.
با دقت به تصاویر، شاهد ساخت ۲ بخش اصلی از بخش‌های مختلف تاسیسات فاز اول این پایگاه هستیم؛ این ۲ بخش شامل یک ساختمان بزرگ مونتاژ پرتاب‌گر و سکوی پرتاب در فاصله‌ی ۱۱۰۰ متری از یکدیگر هستیم که به‌نظر به‌سبک سکوی پرتاب پایگاه فضایی امام رضا(ع) شاهرود در حال ساخت است (یک سکوی بتنی وسیع و یک اگزوز و خروجیِ بزرگ برای هدایت گازهای خروجیِ موتور سوخت جامد).
ساخت پایگاه فضایی در این نقطه از کشور و حوالی شهر چابهار از این جهت حائز اهمیت است که محل پرتاب‌ها هر چه به خط استوا نزدیک‌تر باشند، پرتاب‌گر می‌تواند محموله بیش‌تری را به مدار تزریق کند؛ از این رو سال‌هاست که ساخت پایگاه پرتاب فضایی در این منطقه پی‌گیری می‌شود.
🆔 @spaceinfo 🛰
#تصویر_روز_ناسا
#کهکشان #M100، کهکشان مارپیچی با طراحی بزرگ
کهکشان M100 در مقیاس کیهانی، به‌عنوان یک کهکشان مارپیچی بزرگ شناخته می‌شود. این کهکشان بزرگ با بیش از 100 میلیارد ستاره، بازوهای مارپیچی کاملاً مشخصی دارد؛ درست شبیه به #راه_شیری خودمان.
یکی از درخشان‌ترین اعضای خوشه کهکشانی دوشیزه، که با نام NGC 4321 نیز شناخته می‌شود، در فاصله 56 میلیون سال نوری از #صورت_فلکی آراسته گیسو قرار دارد.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
در این تصویر تلسکوپی، طرح مارپیچ بزرگ از روبه‌رو، با یک میدان دید گسترده در حدود 1 درجه نسبت به مارپیچ کوچک‌تر NGC 4312 قابل مشاهده است (در سمت راست بالا).
این نوردهی معادل 21 ساعت، از آسمان تاریک در نزدیکی #فلگستاف، #آریزونا، خوشه‌های ستاره‌ای آبی درخشان M100 و خطوط گردوغبار پیچ‌درپیچ را نشان می‌دهد که از مشخصه‌های این دسته از کهکشان‌ها هستند.
اندازه‌گیری ستارگان متغیر در M100 نقش مهمی در تعیین اندازه و سن کیهان داشته است.
🆔 @spaceinfo 🔭
#کهکشان #M100، کهکشان مارپیچی با طراحی بزرگ
کهکشان M100 در مقیاس کیهانی، به‌عنوان یک کهکشان مارپیچی بزرگ شناخته می‌شود. این کهکشان بزرگ با بیش از 100 میلیارد ستاره، بازوهای مارپیچی کاملاً مشخصی دارد؛ درست شبیه به #راه_شیری خودمان.
یکی از درخشان‌ترین اعضای خوشه کهکشانی دوشیزه، که با نام NGC 4321 نیز شناخته می‌شود، در فاصله 56 میلیون سال نوری از #صورت_فلکی آراسته گیسو قرار دارد.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
در این تصویر تلسکوپی، طرح مارپیچ بزرگ از روبه‌رو، با یک میدان دید گسترده در حدود 1 درجه نسبت به مارپیچ کوچک‌تر NGC 4312 قابل مشاهده است (در سمت راست بالا).
این نوردهی معادل 21 ساعت، از آسمان تاریک در نزدیکی #فلگستاف، #آریزونا، خوشه‌های ستاره‌ای آبی درخشان M100 و خطوط گردوغبار پیچ‌درپیچ را نشان می‌دهد که از مشخصه‌های این دسته از کهکشان‌ها هستند.
اندازه‌گیری ستارگان متغیر در M100 نقش مهمی در تعیین اندازه و سن کیهان داشته است.
🆔 @spaceinfo 🔭
اخبار و اطلاعات نجومی
#تصویر_روز_ناسا #کهکشان #M100، کهکشان مارپیچی با طراحی بزرگ کهکشان M100 در مقیاس کیهانی، به‌عنوان یک کهکشان مارپیچی بزرگ شناخته می‌شود. این کهکشان بزرگ با بیش از 100 میلیارد ستاره، بازوهای مارپیچی کاملاً مشخصی دارد؛ درست شبیه به #راه_شیری خودمان. یکی از…
M100_DrewEvans.png
3.4 MB
اخبار و اطلاعات نجومی
آزمایش‌های قبل عملیات تاریخی «استارلاینر» با موفقیت اجرا شد
دو فضانورد ناسا که قرار است با نخستین فضاپیمای سرنشین‌دار استارلاینر سفر شش ماهه خود به ایستگاه مداری را آغاز کنند، با موفقیت مهمترین آزمایش‌های قبل پرواز تاریخی خود را اجرا کردند.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، شرکت بوئینگ نخستین ماموریت استارلاینر خود را در تاریخ ششم ماه می‌سال جاری و کمتر از ده روز دیگر در یک پرواز آزمایشی حیاتی برای ناسا به فضا پرتاب میکند تا نشان دهد کپسول فضایی تجاری خود برای انتقال خدمه این سازمان به ایستگاه فضایی بین‌المللی آماده است.
آزمایش پرواز خدمه استارلاینر در یک ماموریت یک هفته‌ای از مجتمع پرتاب فضایی ۴۱ ایستگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا راه اندازی می‌شود.
مقامات آژانس ناسا ساعاتی پس از پایان تمرین گفتند، بوچ ویلمور و سونی ویلیامز فضانوردان ناسا در این ماموریت تاریخی آزمایش حیاتی لباس را قبل از پرتاب به پایان رسانده‌اند.
آنها در یک پست وبلاگی در روز جمعه نوشتند: ویلمور و ویلیامز یک سری از نقاط عطف روز پرتاب را از جمله هماهنگ‌سازی، کار در شبیه‌ساز عرشه پرواز و کار کردن با همان نرم‌افزاری که در حین پرتاب استفاده می‌شود را عملیاتی کرده و اکنون همه چیز آماده شروع این پرتاب تاریخی است.
این تمرین در مرکز فضایی کندی ناسا در اورلاندو، فلوریدا انجام شد و شامل یک روند شمارش معکوس با فضاپیمای استارلاینر بود که بالای موشک اطلس‌وی قرار دارد و آن را به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌رساند.
نخستین مأموریت استارلاینر با فضانوردان، با هدف صدور گواهینامه این فضاپیما برای ماموریت‌های شش ماهه به ایستگاه فضایی بین المللی که ممکن است از سال ۲۰۲۵ آغاز شود، صورت می‌گیرد.
بوچ ویلمور، فرمانده آزمایش پرواز خدمه بوئینگ استارلاینر و خلبان سونیتا ویلیامز، جت مافوق صوت T-۳۸ ناسا را پس از یک پرواز کوتاه از میدان الینگتون در هیوستون در نزدیکی مرکز فضایی جانسون، در تأسیسات پرتاب و فرود مرکز فضایی فرود آوردند.
مأموریت یک هفته‌ای فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی، آخرین سفر آزمایشی برای استارلاینر بوئینگ است تا ثابت کند برای پرواز‌های عملیاتی خدمه ناسا آماده است. در پایان ماموریت، استارلاینر با چتر به زمین و در جنوب غربی ایالات متحده فرود می‌آید.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، شرکت بوئینگ نخستین ماموریت استارلاینر خود را در تاریخ ششم ماه می‌سال جاری و کمتر از ده روز دیگر در یک پرواز آزمایشی حیاتی برای ناسا به فضا پرتاب میکند تا نشان دهد کپسول فضایی تجاری خود برای انتقال خدمه این سازمان به ایستگاه فضایی بین‌المللی آماده است.
آزمایش پرواز خدمه استارلاینر در یک ماموریت یک هفته‌ای از مجتمع پرتاب فضایی ۴۱ ایستگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا راه اندازی می‌شود.
مقامات آژانس ناسا ساعاتی پس از پایان تمرین گفتند، بوچ ویلمور و سونی ویلیامز فضانوردان ناسا در این ماموریت تاریخی آزمایش حیاتی لباس را قبل از پرتاب به پایان رسانده‌اند.
آنها در یک پست وبلاگی در روز جمعه نوشتند: ویلمور و ویلیامز یک سری از نقاط عطف روز پرتاب را از جمله هماهنگ‌سازی، کار در شبیه‌ساز عرشه پرواز و کار کردن با همان نرم‌افزاری که در حین پرتاب استفاده می‌شود را عملیاتی کرده و اکنون همه چیز آماده شروع این پرتاب تاریخی است.
این تمرین در مرکز فضایی کندی ناسا در اورلاندو، فلوریدا انجام شد و شامل یک روند شمارش معکوس با فضاپیمای استارلاینر بود که بالای موشک اطلس‌وی قرار دارد و آن را به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌رساند.
نخستین مأموریت استارلاینر با فضانوردان، با هدف صدور گواهینامه این فضاپیما برای ماموریت‌های شش ماهه به ایستگاه فضایی بین المللی که ممکن است از سال ۲۰۲۵ آغاز شود، صورت می‌گیرد.
بوچ ویلمور، فرمانده آزمایش پرواز خدمه بوئینگ استارلاینر و خلبان سونیتا ویلیامز، جت مافوق صوت T-۳۸ ناسا را پس از یک پرواز کوتاه از میدان الینگتون در هیوستون در نزدیکی مرکز فضایی جانسون، در تأسیسات پرتاب و فرود مرکز فضایی فرود آوردند.
مأموریت یک هفته‌ای فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی، آخرین سفر آزمایشی برای استارلاینر بوئینگ است تا ثابت کند برای پرواز‌های عملیاتی خدمه ناسا آماده است. در پایان ماموریت، استارلاینر با چتر به زمین و در جنوب غربی ایالات متحده فرود می‌آید.
اخبار و اطلاعات نجومی
بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد
بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد
«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته» (ACS ۳) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.
بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیما‌ها در فضا هستند.
به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون (Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب (RocketLab) سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.
«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته» (ACS۳) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.
هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.
موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.
می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیر‌های دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.
بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگر‌ها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر (Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیما‌ها در فضا استفاده کرد.
ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی (Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.
سپس کارل ساگان (Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس (IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.
درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.
البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر میکند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختار‌هایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.
به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگر‌ها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.
ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره (CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس (NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده میکند.
این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.
اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.
گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس» (Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲» (LightSail ۲) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا» (The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.
ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.
«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته» (ACS ۳) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.
بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیما‌ها در فضا هستند.
به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون (Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب (RocketLab) سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.
«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته» (ACS۳) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.
هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.
موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.
می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیر‌های دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.
بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگر‌ها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر (Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیما‌ها در فضا استفاده کرد.
ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی (Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.
سپس کارل ساگان (Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس (IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.
درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.
البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر میکند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختار‌هایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.
به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگر‌ها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.
ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره (CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس (NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده میکند.
این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.
اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.
گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس» (Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲» (LightSail ۲) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا» (The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.
ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.
❇️ پرتاب نخستین #کاوشگر چین برای نمونه‌برداری از ماه
#چین با موفقیت کاوشگر Chang'e-۶ را به @فضا پرتاب کرد و مأموریتی جسورانه را برای جمع‌آوری حدود ۲ کیلوگرم نمونه از سمت دور #ماه نسبت به زمین آغاز کرد.
این اولین بار در تاریخ است که یک کشور تلاش میکند از این منطقه مرموز، نمونه جمع‌آوری کند. ماموریت Chang'e-۶ گامی مهم در اکتشاف ماه توسط چین است.
این کشور در سال ۲۰۲۰ با ماموریت Chang'e-۵ از سمت نزدیک ماه نمونه‌برداری کرد و اکنون قصد دارد با رسیدن به سمت دور ماه به اکتشافات خود ادامه دهد.
🆔 @spaceinfo 🚀 🇨🇳
#چین با موفقیت کاوشگر Chang'e-۶ را به @فضا پرتاب کرد و مأموریتی جسورانه را برای جمع‌آوری حدود ۲ کیلوگرم نمونه از سمت دور #ماه نسبت به زمین آغاز کرد.
این اولین بار در تاریخ است که یک کشور تلاش میکند از این منطقه مرموز، نمونه جمع‌آوری کند. ماموریت Chang'e-۶ گامی مهم در اکتشاف ماه توسط چین است.
این کشور در سال ۲۰۲۰ با ماموریت Chang'e-۵ از سمت نزدیک ماه نمونه‌برداری کرد و اکنون قصد دارد با رسیدن به سمت دور ماه به اکتشافات خود ادامه دهد.
🆔 @spaceinfo 🚀 🇨🇳
#خورشیدگرفتگی کامل بعدی در سال ۱۴۰۵ در شمال #روسیه رخ خواهد داد
*
🔹️ میلیون‌ها نفر در آمریکای شمالی شاهد خورشیدگرفتگی کامل ۲۰ فروردین بودند. البته کسانی که در خارج از مسیر گرفتگی کامل حضور داشتند، یا ساکنان قاره‌های دیگر، چنین فرصتی نداشتند.
🔹 این افراد باید برای خورشیدگرفتگی کامل بعدی صبر کنند و برخی از آنها می‌توانند در سال ۱۴۰۵ یا ۲۰۲۶ شاهد این پدیده باشند.
🔹ساکنان #آمریکا، که در سال ۲۰۱۷ نیز شاهد یک خورشیدگرفتگی کامل بودند، حالا باید تا دهه ۲۰۴۰ صبر کنند تا یک بار دیگر ماه تمام خورشید را بپوشاند.
▫️دیجیاتو
🆔 @spaceinfo 🌠
*
🔹️ میلیون‌ها نفر در آمریکای شمالی شاهد خورشیدگرفتگی کامل ۲۰ فروردین بودند. البته کسانی که در خارج از مسیر گرفتگی کامل حضور داشتند، یا ساکنان قاره‌های دیگر، چنین فرصتی نداشتند.
🔹 این افراد باید برای خورشیدگرفتگی کامل بعدی صبر کنند و برخی از آنها می‌توانند در سال ۱۴۰۵ یا ۲۰۲۶ شاهد این پدیده باشند.
🔹ساکنان #آمریکا، که در سال ۲۰۱۷ نیز شاهد یک خورشیدگرفتگی کامل بودند، حالا باید تا دهه ۲۰۴۰ صبر کنند تا یک بار دیگر ماه تمام خورشید را بپوشاند.
▫️دیجیاتو
🆔 @spaceinfo 🌠
فضانوردان هنگامی که در #فضا هستند، بیشتر دچار بیماری می‌شوند. اما چرا چنین اتفاقی می‌افتد؟
زندگی در فضا یک چالش بزرگ است. فضانوردان علاوه بر چرخش به دور #زمین، ریتم‌های روزانه طلوع و غروب #خورشید را متفاوت‌تر از زمین تجربه می‌کنند. سفر فضایی همچنین باعث تغییرات فیزیولوژیکی عظیم می‌شود. مهمترین آنها برهم خوردن مایعات بدن و حرکتشان به سمت بالاتر و سر است. این تغییرات می‌تواند منجر به کم خونی، مشکلات چشمی، تغییرات فشار خون و اختلال در عملکرد سیستم ایمنی شود.
اندازه‌گیری‌های دقیق از فضانوردان در حین آموزش و ماموریت‌های فضایی نشان می‌دهد که هر سیستم اندامی تحت تأثیر این اتفاقات قرار می‌گیرد.
🆔 @spaceinfo 🪐
زندگی در فضا یک چالش بزرگ است. فضانوردان علاوه بر چرخش به دور #زمین، ریتم‌های روزانه طلوع و غروب #خورشید را متفاوت‌تر از زمین تجربه می‌کنند. سفر فضایی همچنین باعث تغییرات فیزیولوژیکی عظیم می‌شود. مهمترین آنها برهم خوردن مایعات بدن و حرکتشان به سمت بالاتر و سر است. این تغییرات می‌تواند منجر به کم خونی، مشکلات چشمی، تغییرات فشار خون و اختلال در عملکرد سیستم ایمنی شود.
اندازه‌گیری‌های دقیق از فضانوردان در حین آموزش و ماموریت‌های فضایی نشان می‌دهد که هر سیستم اندامی تحت تأثیر این اتفاقات قرار می‌گیرد.
🆔 @spaceinfo 🪐
🌗 ستاره شناسان سیاره جدیدی در یک سیستم ستاره ای کشف کرده اند که سیاره آن بدور خود نمی چرخد و یک طرف آن در نور ابدی ستاره خود غرق می‌شود و طرف دیگر آن با تاریکی همیشگی روبرو است.
🆔 @spaceinfo 🌠
🆔 @spaceinfo 🌠
اخبار و اطلاعات نجومی
🌗 ستاره شناسان سیاره جدیدی در یک سیستم ستاره ای کشف کرده اند که سیاره آن بدور خود نمی چرخد و یک طرف آن در نور ابدی ستاره خود غرق می‌شود و طرف دیگر آن با تاریکی همیشگی روبرو است. 🆔 @spaceinfo 🌠
🌗 ستاره شناسان سیاره جدیدی در یک سیستم ستاره ای کشف کرده اند که سیاره آن بدور خود نمی چرخد و یک طرف آن در نور ابدی ستاره خود غرق می‌شود و طرف دیگر آن با تاریکی همیشگی روبرو است.
🔸اخترشناسان می‌گویند که سیاره فراخورشیدی LHS 3844 b (یا Kua'kua) که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق می‌شود و طرف دیگر آن با تاریکی همیشگی روبرو است، بسیار به ستاره میزبان خود نزدیک است و نمی‌تواند از حیات پشتیبانی کند.
🔹این به این معنی است که #سیاره مذکور از نظر جزر و مدی قفل است، به این معنی که همان سمت سیاره دائماً رو به ستاره که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق است که باعث می‌شود همیشه روشن و داغ باشد در حالی که طرف دیگر دائماً در تاریکی و سرما می‌ماند.
🔸تحقیقات قبلی #اخترشناسان را به این باور رساند که برخی از سیارات فراخورشیدی به صورت جزر و مدی قفل هستند و یک طرف آن همیشه رو به ستاره‌ای است که به دور آن می‌چرخد، اما آن ها هنوز نتوانسته اند این موضوع را ثابت کنند.
🔹این اولین بار است که آن ها توانسته اند این پدیده را در یک سیاره فراخورشیدی تایید کنند که ممکن است به این معنی باشد که ممکن است در #کهکشان ما بیشتر از حد انتظار باشد.
🆔 @spaceinfo 🌠
🔸اخترشناسان می‌گویند که سیاره فراخورشیدی LHS 3844 b (یا Kua'kua) که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق می‌شود و طرف دیگر آن با تاریکی همیشگی روبرو است، بسیار به ستاره میزبان خود نزدیک است و نمی‌تواند از حیات پشتیبانی کند.
🔹این به این معنی است که #سیاره مذکور از نظر جزر و مدی قفل است، به این معنی که همان سمت سیاره دائماً رو به ستاره که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق است که باعث می‌شود همیشه روشن و داغ باشد در حالی که طرف دیگر دائماً در تاریکی و سرما می‌ماند.
🔸تحقیقات قبلی #اخترشناسان را به این باور رساند که برخی از سیارات فراخورشیدی به صورت جزر و مدی قفل هستند و یک طرف آن همیشه رو به ستاره‌ای است که به دور آن می‌چرخد، اما آن ها هنوز نتوانسته اند این موضوع را ثابت کنند.
🔹این اولین بار است که آن ها توانسته اند این پدیده را در یک سیاره فراخورشیدی تایید کنند که ممکن است به این معنی باشد که ممکن است در #کهکشان ما بیشتر از حد انتظار باشد.
🆔 @spaceinfo 🌠
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سفری به درون #صورت_فلکی #خوشه_پروین معروف به هفت خواهر یا مسیه ۴۵
#pleiades #m45 #messier45 #seven_sisters
🆔 @spaceinfo 🌠
#pleiades #m45 #messier45 #seven_sisters
🆔 @spaceinfo 🌠
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 *ویدیوی #ایلان_ماسک از یک نوازنده ایرانی؛ ترکیب #استارشیپ و #پیانو*
🔹️ایلان ماسک، مدیرعامل #اسپیس‌ایکس، ویدیویی از یک نوازنده پیانو ایرانی به نام «#یاسین_شفیعی» در صفحه ایکس خود منتشر کرده است که در این ویدیو، شاهد ترکیب نواختن پیانو و پرتاب بزرگ‌ترین راکت تاریخ، استارشیپ هستیم.
پ.ن: ماکت #راکت افسانه ای #ساترن_۵ #ناسا روی پیانو خودنمایی میکند
▫️دیجیاتو
🆔 @spaceinfo 😍
🔹️ایلان ماسک، مدیرعامل #اسپیس‌ایکس، ویدیویی از یک نوازنده پیانو ایرانی به نام «#یاسین_شفیعی» در صفحه ایکس خود منتشر کرده است که در این ویدیو، شاهد ترکیب نواختن پیانو و پرتاب بزرگ‌ترین راکت تاریخ، استارشیپ هستیم.
پ.ن: ماکت #راکت افسانه ای #ساترن_۵ #ناسا روی پیانو خودنمایی میکند
▫️دیجیاتو
🆔 @spaceinfo 😍
♦️علت استفاده #طلا در کلاه فضانوردان
🔹از طلا در ساخت کلاه فضانوردان و مخصوصاً شیشه آن استفاده می شود زیرا طلا #اشعه #فرابنفش را منعکس کرده و همزمان اجازه می دهد که نور به داخل کلاه عبور کند. بدین ترتیب فضانورد دید خود را از دست نمی دهد و از طرفی در برابر اشعه فرابنفش محافظت می شود.
🆔 @spaceinfo 👌⛑
🔹از طلا در ساخت کلاه فضانوردان و مخصوصاً شیشه آن استفاده می شود زیرا طلا #اشعه #فرابنفش را منعکس کرده و همزمان اجازه می دهد که نور به داخل کلاه عبور کند. بدین ترتیب فضانورد دید خود را از دست نمی دهد و از طرفی در برابر اشعه فرابنفش محافظت می شود.
🆔 @spaceinfo 👌⛑
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
❇️چرا گنده‌لات‌ها با استرایک ایگل پرواز می‌کنند؟
این کلیپ پاسخ شما را می‌دهد.
ماه میلادی گذشته یک خورشید گرفتگی رخ داد که طی آن 4 فروند استرایک ایگل از گارد ملی هوایی آمریکا به مدت 3 دقیقه آن را تعقیب و در سایه ماه ماندند.
سایه ماه با سرعت 2735 کیلومتر بر ساعت حرکت میکند. خود زمین نیز با سرعت 1670 کیلومتر بر ساعت در حال چرخش به دور خود است.
پس جنگنده‌ها برای ماندن در سایه ماه باید سریع‌تر از سرعت زمین پرواز کنند.
استرایک ایگل با سرعت 3100 کیلومتر بر ساعت پرواز میکند که برابر با 2.5 ماخ است. در ویدئوی بالا نیز به محض شروع خورشید گرفتگی، جنگنده‌ها با فعال کردن پس سوز به تعقیب سایه ماه می‌پردازند.
یکی از خلبانان می‌گوید اگر بتوانیم ماه که سریع‌ترین جسم است را تعقیب کنیم، پس می‌توانیم هر هدف دیگری را نیز رهگیری نماییم.
ناگفته نماند نسل بعدی این جنگنده که F-15EX Eagle II نام دارد به واسطه موتور قدرتمندتر خود می‌تواند با سرعت نزدیک به 3 ماخ پرواز نماید./جنگاوران
🆔 @spaceinfo 🚀
این کلیپ پاسخ شما را می‌دهد.
ماه میلادی گذشته یک خورشید گرفتگی رخ داد که طی آن 4 فروند استرایک ایگل از گارد ملی هوایی آمریکا به مدت 3 دقیقه آن را تعقیب و در سایه ماه ماندند.
سایه ماه با سرعت 2735 کیلومتر بر ساعت حرکت میکند. خود زمین نیز با سرعت 1670 کیلومتر بر ساعت در حال چرخش به دور خود است.
پس جنگنده‌ها برای ماندن در سایه ماه باید سریع‌تر از سرعت زمین پرواز کنند.
استرایک ایگل با سرعت 3100 کیلومتر بر ساعت پرواز میکند که برابر با 2.5 ماخ است. در ویدئوی بالا نیز به محض شروع خورشید گرفتگی، جنگنده‌ها با فعال کردن پس سوز به تعقیب سایه ماه می‌پردازند.
یکی از خلبانان می‌گوید اگر بتوانیم ماه که سریع‌ترین جسم است را تعقیب کنیم، پس می‌توانیم هر هدف دیگری را نیز رهگیری نماییم.
ناگفته نماند نسل بعدی این جنگنده که F-15EX Eagle II نام دارد به واسطه موتور قدرتمندتر خود می‌تواند با سرعت نزدیک به 3 ماخ پرواز نماید./جنگاوران
🆔 @spaceinfo 🚀