#تصویر_نجومی_روز: #غبار، #گاز و #ستاره ها در #سحابی #شکارچی (عکس از #ناسا، #ESA، #هابل و بایگانی میراث هابل HLA)
🆔 @spaceinfo 🌠
#سحابی بزرگ شکارچی (جبار) احتمالا یکی از معروفترین سحابی های نجومی است. در اینجا رشته هایی از غبار تیره و گازهای درخشان اطراف ستاره های جوانِ داغ را در لبه یک ابر مولکولی میان ستاره ای عظیم تنها در فاصله 1500 سال نوری از زمین احاطه کرده اند. در عمق این تصویر رنگ هایی توزیع شده است که مرکز این سحابی را نشان میدهد. عکس توسط تلسکوپ فضایی هابل و با توزیع رنگی خاص آن گرفته شده است.

سحابی های بزرگ شکارچی با چشم غیر مسلح در جنوب صورت فلکی شکارچی به راحتی قابل شناسایی است. گشتن به دنبال کمربند شکارچی که شامل سه ستاره پرنور نردیک به هم که در یک ردیف قرار گرفته اند، آسان ترین راه پیدا کردن آن است. علاوه براین که در این سحابی خوشه ی ستاره ای باز درخشان (که چهار ستاره به شکل ذوزنقه آن را تشکیل داده و خوشه ذوزنقه نام دارد) قرار دارد، بسیاری از کودکان ستاره ای نیز در آن جای گرفته اند. این کودکان بیشتر شامل گاز هیدروژن، ستارگان داغ جوان، پروپلیدها (قرص های پیش سیاره ای) و فواره های ستاره ای است که موار را با سرعت بالا در فضا پخش میکنند. سحابی شکارچی را با نام M42 نیز میشناسند، سحابی‌ای که با فاصله 40 سال نوری در همان بازوی مارپیچی از کهکشان که خورشید قرار دارد، قرار گرفته است.
🆔 @spaceinfo 🌠

#تصویر_نجومی_روز
#سحابی سرخ عنکبوتی (عکس با همکاری #ناسا، #ESA، #هابل و #HLA تهیه شده است)
🆔 @spaceinfo 🌠
نگاه کنید که یک سحابی سیاره ای می تواند چه تارهایی درهمی ببافد. سحابی سیاره ای عنکبوتی سرخ، ساختار پیچیده ای از خود نشان میدهد که می تواند نتیجه آن باشد که یک ستاره معمولی گازهای بیرونیش را پس زده و به یک ستاره سفید کوتوله تبدیل شده است. نام رسمی این سحابی NGC 6537 است، دو شاخه متقارن این سحابی سیاره ای خانه‌ی یکی از داغترین کوتوله های سفیدی است که تا کنون مشاهده شده و احتمالاً بخشی از یک سیستم ستاره دوتایی نیز می باشد. بادهای داخلی ناشی از #ستاره مرکزی، در مرکز تصویر قابل مشاهده است و بیش از 1000 کیلومتر بر ثانیه اندازه گیری شده است. این بادها با وزیدن در امتداد دیواره های این سحابی، پهنای سحابی را گسترش میدهند و باعث بهم خوردن گازهای داغ و گرد و غبار می شوند. اتم های گرفتار شده در این شوک برخورد، نورهایی ساطع می کنند که در تصویر بالا که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است به صورت رنگی نشان داده شده اند. سحابی عنکبوت سرخ در صورت فلکی کماندار (قوس) جای گرفته است. فاصله دقیق آن از زمین به خوبی مشخص نشده است اما به صورت تخمینی در حدود 4000 سال نوری از زمین فاصله دارد.
🆔 @spaceinfo 🌒

🌐 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA

#ستاره_نوترونی که بسرعت در حال خنک شدن است.
🆔 @spaceinfo 🌠
این منبع درخشان در مرکز یک ستارۀ نوترونی است که در واقع بقایای فروپاشی شده و متراکم یک هسته ستاره ای پرجرم است...
👇👇👇

#ستاره_نوترونی که بسرعت در حال خنک شدن است.
🆔 @spaceinfo 🌠
این منبع درخشان در مرکز یک ستارۀ نوترونی است که در واقع بقایای فروپاشی شده و متراکم یک هسته ستاره ای پرجرم است.

در اطراف این منبع بقایای ابرنواختر ذات الکرسی آ (Cas A) وجود دارد که ۱۱ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.

نور این #ابرنواختر که حاصل 💥 #انفجار مرگبار یک ستارۀ پرجرم است، برای اولین بار حدود ۳۵۰ سال پیش به زمین رسید. ابر ِ بقایای در حال گسترش در این عکس ترکیبی ِ نوری/اشعۀ ایکس، ۱۵ سال نوری وسعت دارد. ستاره نوترونی « ذات الکرسی آ » در حال خنک شدن است اما هنوز به اندازه ای داغ هست که اشعۀ ایکس تولید کند. در حقیقت، سال ها مشاهده رصدخانه اشعه ایکس چاندرا نشان می دهد که این ستاره نوترونی به سرعت در حال خنک شدن است – این سرعت به حدی زیاد است که محققان شک دارند بخش بزرگی از هستۀ این ستاره نوترونی یک ابرشاره نوترونی بدون اصطکاک را تشکیل می دهد. نتایج چاندرا اولین شواهد مشاهده ای از ماده عجیب و غریب نوترونی ارائه می دهد.
🆔 @spaceinfo 🌠

🌐 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA

#ستاره تازه متولد شده از دید #تلسکوپ آلما
🆔 @spaceinfo 🔭
این تصویر یک ستاره تازه متولد شده است که گرد و غبار آن را احاطه کرده اند...👇

#ستاره تازه متولد شده از دید #تلسکوپ آلما
🆔 @spaceinfo 🔭
این تصویر یک ستاره تازه متولد شده است که گرد و غبار آن را احاطه کرده اند. این ستاره که توسط تلسکوپ آلما در آتاکاما شکار شده است، تنها 40,000 سال سن دارد و همانند ستارگان کم جرم به طور متوسط 100 میلیارد سال زندگی میکند. (آلما)

🆔 @spaceinfo 🌠

🌐 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA

#تصویر_نجومی_روز
در مرکز #سحابی @مرداب (عکس از #هابل، #ناسا)
🆔 @spaceinfo 🔭
در مرکز سحابی مرداب (Lagoon)، گردبادی از شکل گیری #ستاره های دیدنی و جذاب است.👇👇

#تصویر_نجومی_روز
در مرکز #سحابی @مرداب (عکس از #هابل، #ناسا)
🆔 @spaceinfo 🔭
در مرکز سحابی مرداب (Lagoon)، گردبادی از شکل گیری #ستاره های دیدنی و جذاب است. در سمت چپ پایین تصویر، حداقل دو ابر به شکل قیف بلند قابل مشاهده است که هر کدام در حدود نیم سال نوری بلندی دارند و توسط بادهای ستاره ای شدید و پرتوهای پرنور ستارگان پرانرژی تشکیل شده اند. در کنار ابرهای قیفی شکل، ستاره فوق العاده روشن "هرشل 36" حکم چراغ این منطقه را دارد. دیوارهای پهناوری از گرد و غبار ستارگان داغ و جوان قرمز رنگ را پنهان کرده اند. انرژی گرم این ستارگان به غبارهای سر و گازها، اختلاف درجه حرارت بزرگی در منطقه ایجاد کرده است که باعث ایجاد بادهای برشی شده است و این می تواند دلیل به وجود آمدن آن ابرهای قیفی شکل باشد. این تصویر که در حدود 5 سال نوری را پوشش میدهد، در سال 1955 توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است. سحابی مرداب همچنین با نام M8 نیز شناخته می شود و در فاصله 5000 سال نوری از زمین در صورت فلکی قوس قرار گرفته است.

جهت دسترسی به آرشیو عکس‌های روز ناسا بر روی لینک کلیک کنید.

🆔 @spaceinfo 🌠

🌐 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA

#تصویر_نجومی_روز 96.03.16
ستاره گم شده (عکس از #ناسا، #ESA و #تلسکوپ_فضایی_هابل)

چه اتفاقی بر سر #ستاره غول پیکر N6946-BH1 افتاده است؟ چند سال پیش بود که #هابل این عکس را (سمت چپ) گرفت. حال تنها نور کمرنگی آنجا وجود دارد. چه اتفاق مشکوکی که این ابرنواختر دیگر روشنایی ندارد، با این وجود که ستاره در چند ماه آخر به طور قابل توجهی روشن بود. نظریه اصلی این است که جرمی در حدود 25 برابر جرم خورشید ما، جاذبه بسیار قوی در N6946-BH1 پدید آورده بود که بسیاری از ستارگان را تاز مان مرگشان در کنار هم نگاه میداشت، پس از آن بسیاری از ستارگان در سیاه چاله هایی که خودشان آن را ساخته بودند، غرق میشدند. اگر این چنین باشد، آنچه که خارج از سیاه چاله باقی میماند به شکل دیسکی یکپارچه است که نور مادون قرمز کمرنگی را به صورت چرخشی در اطراف خود قبل سقوط ساطع میکند. اگر این حالت از مرگ ستارگان برای ستارگان دیگر نیز تأیید شود، مدرک مستحکمی به اخترشناسان میدهد که ستارگان خیلی بزرگ به جای یک انفجار بزرگ می توانند با شیوه آرام تر مانند زوزه کشیدن به زندگی خود پایان دهند.

مشاهده اندازه اصلی عکس:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1706/StarGone_Hubble_1350.jpg
مشاهده آرشیو تصاویر نجومی روز ناسا:
🆔 @spaceinfo 🌠

🌐 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA

در این تصویر یک ⭐️ #ستاره جوان توسط حلقه هایی از غبار احاطه شده است. شکاف بین حلقه ها احتمالا زمانی ایجاد شده است که برخی از این گرد و غبارها در درون سیارات بدوی با یکدیگر ائتلاف کرده اند. (آلما)

https://www.sakhtafzarmag.com/images/images/Spring95/SPoW_April6_07.jpg

🆔 @spaceinfo 🛰

#ستارگان غول پیکر #وسترلوند (عکس از #ESA/#هابل و #ناسا)
🆔 @spaceinfo 🔭
خوشه ستاره ای وسترلوند 1 خانه‌ی تعدادی از پرجرم ترین و حتی غول پیکرترین ستارگانی است که می شناسیم. معروف ترین آنها Westerlund 1-26 است، یک #ستاره عظیم الجثه قرمز رنگی که بزرگی آن به حدی است که اگر در مرکز #منظومه_شمسی ما قرار گیرد، می تواند بعد از مدار سیاره مشتری را نیز در برگیرد. علاوه براین، خوشه ستاره ای جوان میزبان سه ستاره غول پیکر قرمز، 6 ستاره زرد فرا غول پیکر، 24 ستاره ولف-رایت و چندین ستاره غیر معمول دیگر که اخترشناسان همچنان در حال مطالعه بر روی آنها هستند. وسترلوند 1 با فاصله 15000 سال نوری، خوشه ستاره ای نزدیکی به زمین است و به ستاره شناسان یک #آزمایشگاه خوب برای مطالعه توسعه ستاره های بزرگ هدیه داده است. تصویر بالا از وسترلوند 1 در صورت فلکی آتشدان (Altar) توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل گرفته شده است. وسترلوند اگرچه در حال حاضر در دسته اَبَرخوشه های باز طبقه بندی شده است، ممکن است در طی یک میلیارد سال آینده به خوشه کروی‌ای کم حجم تبدیل شود.

مشاهده اندازه اصلی عکس:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1706/Westerlund1_hubble_2748.jpg

مشاهده آرشیو تصاویر نجومی روز ناسا:
🆔 @spaceinfo 🌠

#تصویر_نجومی_روز
زیبایی #سحابی #جبار
🆔 @spaceinfo 🎇
چه چیزی در پیرامون ستارگان معروف کمربند جبار وجود دارد؟ یک نگاه دقیق همه چیز را از سحابی تاریک تا خوشه های 🌠 #ستاره ای نشان می دهد. همگی آنها در دستۀ گسترده ای از حلقه های گازی در مجموعه بزرگترِ ابر مولکولی جبار جای گرفته اند.

سه عدد از درخشان ترین ستاره ها که در سمت چپ تصویر ظاهر شده اند در واقع سه ستارۀ معروفی هستند که کمربند جبار را تشکیل داده اند. درست در پایین نطاق که پایین ترین ستاره از میان این سه ستاره است سحابی شعله قرار دارد؛ این سحابی با #گاز #هیدروژنِ برانگیخته می درخشد و مملو از رشته های گرد و غبار قهوه ای تیره است. درست در سمت راستِ ستاره نطاق سحابی #سر_اسب قرار دارد که یک تورفتگی تاریک شامل گرد و غبار متراکم است و شاید قابل تشخیص ترین شکل سحابی در آسمان باشد. ابر مولکولی تیره که تقریبأ ۱۵۰۰ سال نوری فاصله دارد تحت عنوان بارنارد ۳۳ فهرست بندی شده و در ابتدا رصد می شود زیرا دارای نور پس زمینه یک ستارۀ پرجرمِ مجاور به نام سیگما جبار است. سحابی سر اسب در طول چند میلیون سال بعدی شکل خود را به آرامی تغییر خواهد داد و در نهایت در اثر نور ستاره پر انرژی اش نابود می شود.

https://apod.nasa.gov/apod/image/1706/orionbfh_andreo_1089.jpg

همزیستی دو ستارۀ عجیب

می توانید تغییرات در روشنایی این #ستاره را با دوربین دوچشمی ظرف یک سال مشاهده کنید.

ستارۀ متغیر “آر دَلو” (R Aquarii) در واقع یک سامانه دو ستاره‌ای تعاملی است. این دو ستاره به نظر یک رابطۀ همزیستی نزدیک با یکدیگر دارند.

این سامانه جذاب حدود ۷۱۰ #سال_نوری از 🌍 #زمین فاصله دارد و شامل یک ستاره غول‌پیکر قرمز و خنک و یک ستاره #کوتوله_سفید و متراکم در مدار متقابل در اطراف مرکز ثقل مشترکشان می باشد. نور مرئی این سامانه دوتایی با #غول_قرمز رنگ احاطه شده که خود یک ستارۀ متغیر بلند مدت از نوع میرا است. اما مواد موجود در ستاره غول‌پیکر ِخنک توسط گرانش به سطح ستارۀ کوتوله سفید ِ کوچکتر کشیده می شوند و در نهایت منجر به یک انفجار گرما هسته‌ای می شوند که مواد را در فضا پخش می کنند. این عکس برجسته توسط 🔭 #تلسکوپ_فضایی #هابل ثبت شده و حلقۀ در حال ِ انبساط بقایای این ستاره را نشان می دهد که کمتر از یک سال نوری گستردگی دارد؛ این مواد از یک انفجار ستاره‌ای شکل گرفتند که در اوایل دهه ۱۷۷۰ دیده شدند. تکامل رویدادهای پرانرژی مبهم که انتشار پرانرژی را در سامانۀ “آر دَلو” تولید کرده از سال ۲۰۰۰ با استفاده از داده‌های #رصدخانه #پرتو_ایکس #چاندرا نظارت می شود.
منبع: سایت علمی بیگ بنگ / apod

https://apod.nasa.gov/apod/image/1807/Raquarii_HubbleSchmidt_3116.jpg

3 روز دیگر یکی از بزرگترین بارش‌های شهابی سال اتفاق خواهد افتاد

#بارش_شهابی_برساووشی (Perseid meteor shower) یکی از مهمترین بارش های شهابی سالانه است که در #نیمکره_شمالی دارای زیبایی خیره کننده تری خواهد بود. این بارش شهابی از شب یکشنبه 12 آگوست (21 مرداد) ساعت 12.30 آغاز می شود و تا اوایل صبح روز دوشنبه (4 صبح)، 13 آگوست ادامه خواهد داشت. در طول این مدت دنباله‌دارها از شمال و جنوب #استوا قابل رؤیت خواهند بود. طبق گفته ناسا اواسط عرض جغرافیایی بهترین مکان برای رصد این رویداد نجومی زیبا خواهد بود.

در شب های مانده به رویداد اصلی شما شاید بتوانید در طول یک ساعت تعداد انگشت شماری شهاب مشاهده کنید، اما در رویداد اصلی غروب یکشنبه تعداد بارش ها بسیار زیاد تر می شود. پیک بارش زمانی اتفاق می افتد که #زمین به سمت ابرهای پرچگال دنبال سوئیفت-تاتل حرکت می کند. جالب است بدانید که عبور زمین و #خورشید از دنباله Swift-Tuttle هر 133 سال یک بار اتفاق می افتد.

برای مشاهده این بارش تنها کافیست که یک نقطه مناسب را بدون آلودگی های نوری و با نمای خوب از #آسمان انتخاب کنید. در دوره پیک بارش شما حتی ممکن است 110 #شهاب را در تنها یک ساعت مشاهده کنید، یعنی به طور میانگین هر دقیقه 2 شهاب. به خاطر داشته باشید که طبق اطلاعاتی که توسط سازمان #ناسا منتشر شده است، بهترین زمان برای مشاهده این بارش شهابی چند ساعت پس از گرگ و میش است.

به طور معمول اوج این بارش شهابی معمولاً هرساله در حدود ۲۲ مرداد روی‌ می ‌دهد. کانون این بارش در #صورت_فلکی #ذات‌_الکرسی و در نزدیکی مرز آن با صورت فلکی #برساوش واقع شده‌ است، ولی در گذشته که اندازه‌گیری و سنجش دقیق مکان نورباران بارش‌ های شهابی میسر نبود، #ستاره شناسان مکان کانون این بارش شهابی را در برساوش می‌ دانستند و به همین دلیل آن را برساوشی نام‌ گذاری کردند.
🆔 @spaceinfo ☄

#تاریخ_نجوم_ایران

#شهلا_صلح_جو نخستین زن #ستاره_شناس #ایران.

بیشتر بخوانید ...

🔭 دانستنیهای‌نجومی 🔭 🆔

سازمان فضایی آمریکا، #ناسا، به مناسبت سی و چهارمین سالگرد پرتاب #تلسکوپ_فضایی_هابل تصویری منحصر به فرد را از یک #ستاره در حال مرگ منتشر کرده است.
سحابی «#دمبل_کوچک» که با نام «مسیه ۷۶» نیز شناخته می‌شود، در فاصله ۳۴۰۰ سال نوری از #زمین و در #صورت_فلکی #برساووش قرار دارد. این دمبل کیهانی در واقع پوسته‌ای از گازهای در حال انبساط است که توسط یک ستاره #غول_سرخ در حال فروپاشی به بیرون پرتاب شده‌اند.
نام دمبل به خاطر ظاهر این سحابی به آن داده شده است، چرا که یک حلقه به عنوان ساختار میله مرکزی و دو بخش متصل به هر دهانه حلقه دارد. این جرم کیهانی به عنوان یک «#سحابی سیاره‌نما» شناخته می‌شود، هرچند این نام هیچ ارتباطی با سیاره‌ها ندارد.
سحابی‌های سیاره‌نما معمولاً ساختاری کروی دارند و به این دلیل به این نام نامیده می‌شوند که به قرص‌های تشکیل‌دهنده سیاره‌ها شبیه هستند.
#شارل_مسیه، ستاره‌شناس فرانسوی، برای اولین بار در سال ۱۷۶۴ یکی از آن‌ها را کشف کرد. با این حال نمای دقیق از آن بیش از یکصد سال بعد در سال ۱۸۹۱ به دست آمد. از آن زمان این سحابی فتوژنیک به دلیل شکل منحصر به فردش مورد علاقه ستاره‌شناسان حرفه‌ای و آماتور بوده است.
قبل از فروپاشی، ستاره غول سرخ حلقه‌ای از گاز و غبار را با سرعت ۳.۲ میلیون کیلومتر در ساعت در #فضا آزاد کرده است و اخترشناسان بر این باورند که حلقه میانی احتمالاً توسط یک ستاره همراه شکل گرفته است.
با این حال ستاره همراه، که تصور می‌شود زمانی به دور غول سرخ می‌چرخیده است، در هیچ کجای تصویر هابل دیده نمی‌شود. اخترشناسان گمان می‌کنند که غول سرخ ستاره همراه خود را بلعیده است.
از زمان فروپاشی، ستاره غول سرخ به یک بقایای ستاره‌ای مرده تبدیل شده است که به عنوان یک ستاره کوتوله سفید فوق متراکم شناخته می‌شود. این کوتوله سفید با دمایی در حدود ۱۴۰ هزار درجه سانتی‌گراد (۲۴ برابر داغ‌تر از سطح خورشید ما) یکی از داغ‌ترین ستاره های کوتوله سفید شناخته شده است.
تشعشعات فرابنفش از ستاره داغ سوزان باعث می‌شود گازها به رنگ‌های مختلف بدرخشند که این رنگ‌ها نشان‌دهنده عناصر مختلف هستند؛ مانند قرمز که نشان‌دهنده نیتروژن و آبی که نشان‌دهنده اکسیژن است.
اخترشناسان تخمین می‌زنند که در طی ۱۵ هزار سال آینده این سحابی به تدریج تاریک و از آسمان شب ناپدید خواهد شد.
سحابی دمبل کوچک تنها یکی از ۵۳ هزار جرم نجومی است که هابل طی ۳۴ سال رصد کرده است. این تلسکوپ تا به امروز ۱.۶ میلیون رصد انجام داده است.

🆔 @spaceinfo 🛰

#تصویر_روز_ناسا: #ستاره_شیردل و #کهکشان کوتوله

۷ اردیبهشت ۱۴۰۳

در بهار #نیمکره_شمالی، ستاره درخشان شیردل به‌راحتی در بالای افق شرقی قابل مشاهده است.

در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
ستاره آلفای #صورت_فلکی شیر، یک ستاره سیخ‌دار است که در مرکز این میدان دید تلسکوپی قرار دارد.

شیردل که تنها 79 سال نوری از ما فاصله دارد، یک ستاره داغ و به‌سرعت درحال چرخش است که به‌عنوان بخشی از یک منظومه ستاره‌ای چندگانه شناخته شده‌ است.

تکه‌ای درخشان درست زیر شیردل، که در تابش خیره‌کننده آن گم نشده‌ است، نور ستاره پراکنده‌ از کهکشان کوچک Leo I است.

تصور می‌شود که در فاصله 800 هزار سال نوری از ما، Leo I دورترین کهکشان در میان کهکشان‌های کوچک ماهواره‌ای است که به دور راه شیری می‌چرخند.

اما کهکشان کوتوله Leo I شواهدی از وجود یک #سیاه‌چاله بسیار پرجرم در مرکز خود نشان داده‌ است. این سیاه‌چاله از نظر جرم با سیاهچاله‌ای که در مرکز #کهکشان_راه_شیری قرار دارد قابل مقایسه است.

🆔 @spaceinfo 🌠

#زمین در مقابل بزرگترین ستاره ی کشف شده با نام stephenson 2-18.

شعاع این #ستاره حدود ۲۱۵۰ برابر #خورشید و حجم آن ۱۰ میلیارد برابر خورشید است.

اگر این ستاره جایگزین خورشید در منظومه شمسی شود، تا مدار #زحل پیشروی میکند.
🆔 @spaceinfo 🌠

#تصویر_روز_ناسا: #M78 از #تلسکوپ_فضایی_اقلیدس

شکل‌گیری #ستاره می‌تواند کثیف باشد. برای کمک به کشف میزان آشفتگی، تلسکوپ اقلیدس جدید #آژانس_فضایی_اروپا که به دور #خورشید می‌چرخد، اخیراً دقیق‌ترین تصویر را از ستاره درخشان منطقه M78 گرفته‌ است.

در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
در نزدیکی مرکز تصویر، M78 تنها در فاصله 1300 سال نوری از ما قرار دارد و دارای یک هسته درخشان اصلی است که حدود 5 سال نوری وسعت دارد.

تصویر مشخص‌شده‌ در هر دو نور مرئی و مادون قرمز گرفته‌ شده‌ است. رنگ بنفش در مرکز M78 ناشی از غبار تیره است که نور آبی ستارگان داغ و جوان را منعکس می‌کند. خطوط و رشته‌های گردوغبار پیچیده را می‌توان از طریق این منظره زیبا و آشکار آسمان ردیابی کرد.

در سمت چپ بالا منطقه ستاره‌ساز NGC 2071 قرار دارد، درحالی‌که ناحیه سوم تشکیل ستاره در سمت راست پایین قابل مشاهده است. این سحابی‌ها همگی بخشی از مجتمع عظیم ابر مولکولی شکارچی هستند.

🆔 @spaceinfo 🌠

apod.nasa.gov/apod/image/2405/M78_Euclid_5532.jpg
https://apod.nasa.gov/apod/image/2405/M78_Euclid_5532.jpg

#تصویر_روز_ناسا
Sh2-132 سحابی شیر

اعتبار تصویر و حق چاپ: عمران بدر
متن: ناتالیا لواندوفسکا (SUNY Oswego)

توضیح: آیا سحابی شیر حاکم واقعی #صورت_فلکی #قیفاووس است؟

این سحابی قدرتمند با ظاهر گربه سانان از دو #ستاره پرجرم نیرو می گیرد که جرم هر کدام 20 برابر بیشتر از #خورشید ماست.

ماده پرانرژی سحابی که از پوسته‌های گاز یونیزه شده منبسط شده است، نه تنها می‌درخشد، بلکه به اندازه‌ای متراکم است که به صورت گرانشی منقبض شده و ستاره‌ها را تشکیل دهد.

اندازه زاویه ای سحابی شیر که رسما Sh2-132 نامیده می شود، کمی بزرگتر از ماه کامل است.

این منطقه نمادین گازی در فاصله 10000 سال نوری در صورت فلکی به نام پادشاه اتوپیا در اساطیر یونانی قرار دارد.
🆔 @spaceinfo 🌠