👆👆👆 به تازگی دانشمندان دریافته‌اند که در آینده‌ای دور «#فوبوس» #قمر #مریخ، با نیروی کِشندی حاصل از گرانش سیاره‌ی مادری‌اش تکه‌تکه خواهد شد. سپس خرده‌های آن به آرامی در مداری به گرد سیاره به چرخش درخواهند آمد. این خرده‌سنگ‌ها کم‌کم در آرایشی زیبا حلقه‌ای به دور مریخ خواهند ساخت و آن‌گاه مریخ نیز مانند چهار سیاره‌ی #زحل، #مشتری، #نپتون و #اورانوس حلقهدار خواهد شد.
نظریه‌ی حلقهدار شدن مریخ به دنبال تئوری دیگری مطرح شده است. همان‌طور که می‌دانید جهت حرکت مداریِ «فوبوس» در سوی مخالف چرخش وضعی سیاره‌ی مادری‌اش _مریخ_ است. در سال ۲۰۰۶ = ۱۳۸۵ دو نظریه‌پرداز به نام‌های «آلکس آل‌می» و «دیوید استیون‌سون» از «موسسه‌ی فناوری کالیفرنیا» اثبات کردند جهت چرخش معکوس «فوبوس» پایستگی‌اش در مدار را برهم خواهد زد و بنابر محاسبات، این قمر با آهنگ فرود ۲متر در هر قرن طی ۳۰ تا ۵۰ میلیون سال آینده به آرامی در موقعیتی نا اَمن نسبت به مریخ قرار خواهد گرفت، سپس به سویش سقوط و با آن برخورد خواهد کرد.
اما دنباله‌ی پژوهش‌ها سرنوشت دیگری را برای آینده‌ی «فوبوس» نمایش داد. چندی پیش تغییراتی در عوارض سطحی «فوبوس» دیده شد. مقایسه‌ی نقشه‌‌های پیشین و جدید سطح «فوبوس» از تاثیر کشش گرانشی مریخ بر عوارض سطحی آن خبر داد. پژوهشگران ترکیبات و ساختار «فوبوس» را موشکافانه مورد بازبینی قرار دادند و با چند نمونه شهاب‌سنگِ آزمون مقایسه و بازنگری کردند. آزمایش‌های پی‌درپی آسیب‌پذیر بودن «فوبوس» را تایید کرد و نمایان شد جرم و ساختار «فوبوس» از تَرَک‌ها و شکاف‌ها‌ی بسیاری برخوردار است. این مسئله گویای توانمندی پایین «فوبوس» در برابر کشش‌های گرانشی مریخ است که تغییر شکل تدریجی آن را به همراه دارد و در انتها به نابودی کامل آن ختم خواهد شد.
بنابر آنچه در شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای دیده می‌شود «فوبوس» در ۲۰ تا ۴۰ میلیون سال آینده به طور کلی ازهم پاشیده شده و تکه‌تکه‌های آن در آرایشی زیبا حلقه‌ای به دور مریخ خواهند ساخت.
کدام کشش گرانشی «فوبوس» را تکه‌تکه می‌کند؟
کشش گرانشی مورد بحث در حقیقت همان کشش گرانشیِ مرز «کرانه‌ی رُش» است. در یک بیان ساده و کوتاه می‌توان گفت هنگامی که یک جرم آسمانی در فاصله‌ی ویژه‌ای نسبت به یک جرم بزرگ‌تر از خود (مانند وضعیت فوبوس و مریخ) قرار می‌گیرد تاثیر مقدار نیروی گرانشی جرم بزرگ بر نقاط مختلف جرم کوچک متفاوت است. به این ترتیب سمت جلویی جرم کوچک بسیار بیشتر از بخش‌های _پشتی_ دیگر جذب و کشیده خواهد شد. این مقدار اختلاف در نیروی وارده گاهی میتواند جرم کوچک را متلاشی کند.
برای درک بهتر به شکل زیر دقت کنید. 👇👇👇
نظریه‌ی حلقهدار شدن مریخ به دنبال تئوری دیگری مطرح شده است. همان‌طور که می‌دانید جهت حرکت مداریِ «فوبوس» در سوی مخالف چرخش وضعی سیاره‌ی مادری‌اش _مریخ_ است. در سال ۲۰۰۶ = ۱۳۸۵ دو نظریه‌پرداز به نام‌های «آلکس آل‌می» و «دیوید استیون‌سون» از «موسسه‌ی فناوری کالیفرنیا» اثبات کردند جهت چرخش معکوس «فوبوس» پایستگی‌اش در مدار را برهم خواهد زد و بنابر محاسبات، این قمر با آهنگ فرود ۲متر در هر قرن طی ۳۰ تا ۵۰ میلیون سال آینده به آرامی در موقعیتی نا اَمن نسبت به مریخ قرار خواهد گرفت، سپس به سویش سقوط و با آن برخورد خواهد کرد.
اما دنباله‌ی پژوهش‌ها سرنوشت دیگری را برای آینده‌ی «فوبوس» نمایش داد. چندی پیش تغییراتی در عوارض سطحی «فوبوس» دیده شد. مقایسه‌ی نقشه‌‌های پیشین و جدید سطح «فوبوس» از تاثیر کشش گرانشی مریخ بر عوارض سطحی آن خبر داد. پژوهشگران ترکیبات و ساختار «فوبوس» را موشکافانه مورد بازبینی قرار دادند و با چند نمونه شهاب‌سنگِ آزمون مقایسه و بازنگری کردند. آزمایش‌های پی‌درپی آسیب‌پذیر بودن «فوبوس» را تایید کرد و نمایان شد جرم و ساختار «فوبوس» از تَرَک‌ها و شکاف‌ها‌ی بسیاری برخوردار است. این مسئله گویای توانمندی پایین «فوبوس» در برابر کشش‌های گرانشی مریخ است که تغییر شکل تدریجی آن را به همراه دارد و در انتها به نابودی کامل آن ختم خواهد شد.
بنابر آنچه در شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای دیده می‌شود «فوبوس» در ۲۰ تا ۴۰ میلیون سال آینده به طور کلی ازهم پاشیده شده و تکه‌تکه‌های آن در آرایشی زیبا حلقه‌ای به دور مریخ خواهند ساخت.
کدام کشش گرانشی «فوبوس» را تکه‌تکه می‌کند؟
کشش گرانشی مورد بحث در حقیقت همان کشش گرانشیِ مرز «کرانه‌ی رُش» است. در یک بیان ساده و کوتاه می‌توان گفت هنگامی که یک جرم آسمانی در فاصله‌ی ویژه‌ای نسبت به یک جرم بزرگ‌تر از خود (مانند وضعیت فوبوس و مریخ) قرار می‌گیرد تاثیر مقدار نیروی گرانشی جرم بزرگ بر نقاط مختلف جرم کوچک متفاوت است. به این ترتیب سمت جلویی جرم کوچک بسیار بیشتر از بخش‌های _پشتی_ دیگر جذب و کشیده خواهد شد. این مقدار اختلاف در نیروی وارده گاهی میتواند جرم کوچک را متلاشی کند.
برای درک بهتر به شکل زیر دقت کنید. 👇👇👇
دانستنی های نجومی: رده بندی سیارات #منظومه_شمسی از نظر تعداد 🌕 ماه ( #قمر )
⚪️ #مشتری 67 ماه
🔘 #زحل 62 ماه
🔵 #اورانوس 27 ماه
🔵 #نپتون 14ماه
🔴 #مریخ 2 ماه
🌍 #زمین یک ماه
📡 @spaceinfo 🌠
⚪️ #مشتری 67 ماه
🔘 #زحل 62 ماه
🔵 #اورانوس 27 ماه
🔵 #نپتون 14ماه
🔴 #مریخ 2 ماه
🌍 #زمین یک ماه
📡 @spaceinfo 🌠
بزرگترین #قمر #زحل میتواند میزبان 👽 #موجودات_فضایی 👽 باشد.
📡 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA 🌠
📡 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA 🌠
اخبار و اطلاعات نجومی
بزرگترین #قمر #زحل میتواند میزبان 👽 #موجودات_فضایی 👽 باشد. 📡 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA 🌠
بزرگترین #قمر #زحل میتواند میزبان 👽 #موجودات_فضایی 👽 باشد.
📡 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA 🌠
بزرگترین قمر سیاره‌ی زحل که #تایتان titan نام دارد، محل تحقیقات جدید دانشمندان در جستجوی حیات فرازمینی است. این دانشمندان معتقدند وجود سیانید هیدروژن در فضای این قمر، میتواند برای شکل‌گیری انواع خاصی از حیات مفید باشد. این تحقیقات میتواند زمینه‌ی جدیدی برای تحقیق در مورد حیات فرا زمینی بدون آب بوجود آورد.
اکثر تحقیقات دانشمندان برای یافتن حیات فرازمینی به یافتن آب در سیارات دیگر مربوط می‌شود. بزرگترین قمر سیاره‌ی زحل که تایتان titan نام دارد حاوی مواد شیمیایی است که میتواند نوع جدیدی از حیات فرازمینی بدون نیاز به آب را بوجود بیاورد.
دانشمندان آمریکایی به تازگی در حال آزمایش ترکیبات شیمیایی بزرگترین قمر زحل بوده‌اند. این دانشمندان تصور می‌کنند که وجود سیانید هیدروژن (hcn) در اتمسفر این قمر، میتواند نوع جدیدی از حیات را پشتیبانی کند. علت این تصور دانشمندان این است که hcn با انجام واکنش‌هایی میتواند پلیمرهایی شامل پلی‌مین (polyimine) تولید کند و این پلیمر میتواند طیف وسیعی از نور را به خود جذب کند. این طیف قابل جذب آن قدر وسیع است که میتواند نوری که از اتمسفر غلیظ تایتان رد شده را جذب کند. دانشمندان بر این باورند که پلی‌مین با جذب این نور میتواند به عنوان کاتالیزوری برای تشکیل حیات عمل کند.
مارتین رام (martin rahm)، شیمی‌دانی از دانشگاه کرنل (cornell university) است که در مورد پلی‌مین می‌گوید: "پلی‌مین در اشکال گوناگونی وجود دارد و این اشکال می‌توانند در دمای پایین و شرایط دشوار تایتان، اتفاقات جدیدی را رقم بزنند. آزمایش‌های ما روی زمین و در شرایط این سیاره انجام می‌شود، این در حالی است که شرایط تایتان کاملا متفاوت است و واکنش‌های شیمیایی در جو این قمر، ممکن است نتایج متفاوتی داشته باشد." قمر تایتان از برخی جهات شبیه کره‌ی زمین است. سطح این قمر شامل دریاچه‌ها و رودخانه‌های زیادی است که البته حاوی آب نیستند و متان و اتان مایع در آنها جریان دارد. بعلاوه، در جو این قمر نیز متان و نیتروژن زیادی وجود دارد که این قمر را به محیطی سمی برای انسان‌ها تبدیل کرده و امکان زندگی انسان‌ها در این محیط وجود ندارد. اما دانشمندان با یافته‌های جدید احتمال شکل‌گیری حیاتی متفاوت در این قمر را پیش‌بینی می‌کنند.
این تحقیقات که توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل انجام شده است، بر پایه‌ی اطلاعاتی است که توسط کاوشگر cassini و پروب huygens دریافت شده است.
📡 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA 🌠
📡 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA 🌠
بزرگترین قمر سیاره‌ی زحل که #تایتان titan نام دارد، محل تحقیقات جدید دانشمندان در جستجوی حیات فرازمینی است. این دانشمندان معتقدند وجود سیانید هیدروژن در فضای این قمر، میتواند برای شکل‌گیری انواع خاصی از حیات مفید باشد. این تحقیقات میتواند زمینه‌ی جدیدی برای تحقیق در مورد حیات فرا زمینی بدون آب بوجود آورد.
اکثر تحقیقات دانشمندان برای یافتن حیات فرازمینی به یافتن آب در سیارات دیگر مربوط می‌شود. بزرگترین قمر سیاره‌ی زحل که تایتان titan نام دارد حاوی مواد شیمیایی است که میتواند نوع جدیدی از حیات فرازمینی بدون نیاز به آب را بوجود بیاورد.
دانشمندان آمریکایی به تازگی در حال آزمایش ترکیبات شیمیایی بزرگترین قمر زحل بوده‌اند. این دانشمندان تصور می‌کنند که وجود سیانید هیدروژن (hcn) در اتمسفر این قمر، میتواند نوع جدیدی از حیات را پشتیبانی کند. علت این تصور دانشمندان این است که hcn با انجام واکنش‌هایی میتواند پلیمرهایی شامل پلی‌مین (polyimine) تولید کند و این پلیمر میتواند طیف وسیعی از نور را به خود جذب کند. این طیف قابل جذب آن قدر وسیع است که میتواند نوری که از اتمسفر غلیظ تایتان رد شده را جذب کند. دانشمندان بر این باورند که پلی‌مین با جذب این نور میتواند به عنوان کاتالیزوری برای تشکیل حیات عمل کند.
مارتین رام (martin rahm)، شیمی‌دانی از دانشگاه کرنل (cornell university) است که در مورد پلی‌مین می‌گوید: "پلی‌مین در اشکال گوناگونی وجود دارد و این اشکال می‌توانند در دمای پایین و شرایط دشوار تایتان، اتفاقات جدیدی را رقم بزنند. آزمایش‌های ما روی زمین و در شرایط این سیاره انجام می‌شود، این در حالی است که شرایط تایتان کاملا متفاوت است و واکنش‌های شیمیایی در جو این قمر، ممکن است نتایج متفاوتی داشته باشد." قمر تایتان از برخی جهات شبیه کره‌ی زمین است. سطح این قمر شامل دریاچه‌ها و رودخانه‌های زیادی است که البته حاوی آب نیستند و متان و اتان مایع در آنها جریان دارد. بعلاوه، در جو این قمر نیز متان و نیتروژن زیادی وجود دارد که این قمر را به محیطی سمی برای انسان‌ها تبدیل کرده و امکان زندگی انسان‌ها در این محیط وجود ندارد. اما دانشمندان با یافته‌های جدید احتمال شکل‌گیری حیاتی متفاوت در این قمر را پیش‌بینی می‌کنند.
این تحقیقات که توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل انجام شده است، بر پایه‌ی اطلاعاتی است که توسط کاوشگر cassini و پروب huygens دریافت شده است.
📡 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA 🌠
اخبار و اطلاعات نجومی via @bing
Photo
یافته های جدید اخترشناسان از #اروپا #قمر #سیاره #مشتری پس رصدهای جدید #تلسکوپ_فضایی_هابل
🆔 @spaceinfo 🛰
#ناسا امشب می‌خواهد طی یک کنفرانس خبری یافته‌های جدیدی را درباره «اروپا»، قمر اقیانوسی مشتری اعلام کند.
مقامات ناسا می‌گویند: «ستاره‌شناسان نتایج‌شان را از کمپین رصد اروپا ارایه خواهند داد. این کمپین به شواهد شگفت‌انگیزی از فعالیت‌های مربوط به اقیانوس زیر سطح اروپا منجر شد.» این اطلاعات جدید به لطف تلسکوپ فضایی هابل به دست رسیده است.
اخترزیست‌شناسان می‌گویند در اروپا بیش از هر جرم دیگری در منظومه شمسی احتمال پیدایش حیات بیگانه وجود دارد. قمر مشتری به قطر ۳۱۰۰ کیلومتر زیر سطح یخی‌اش اقیانوس عظیمی از آب مایع دارد. علاوه بر این، ستاره‌شناسان فکر می‌کنند این اقیانوس با گوشته سنگی اروپا در تماس است، به این ترتیب، هر گونه واکنش شیمیایی جالبی ممکن می‌شود.
ناسا هیچ جزییات دیگری درباره آنچه اعلام خواهند کرد، ارایه نداد. اما نقش داشتن هابل در این پروژه احتمالا خبر از این می‌دهد که آبفشان‌های مرموز اروپا دوباره دیده شده‌اند.
در دسامبر سال ۲۰۱۲، هابل آبفشان‌هایی از بخار آب را شناسایی کرد که حدود ۲۰۰ کیلومتر در فضا بالا می‌روند. این خبر، هیجان زیادی در جامعه منجمان ایجاد کرد چون به این معنی بود که یک فضاپیمای رباتیک میتواند بدون نشستن در سطح اروپا، از اقیانوس‌های این قمر نمونه بگیرد.
تیم کاوش ناسا از زمان مشاهده اولین آبفشان به طور گسترده اروپا را زیر نظر قرار داده، اما آنها تا به امروز نتوانسته‌اند وجود آبفشان‌ها را تایید کنند.
منبع: live science
🆔 @spaceinfo 🔭
🆔 @spaceinfo 🛰
#ناسا امشب می‌خواهد طی یک کنفرانس خبری یافته‌های جدیدی را درباره «اروپا»، قمر اقیانوسی مشتری اعلام کند.
مقامات ناسا می‌گویند: «ستاره‌شناسان نتایج‌شان را از کمپین رصد اروپا ارایه خواهند داد. این کمپین به شواهد شگفت‌انگیزی از فعالیت‌های مربوط به اقیانوس زیر سطح اروپا منجر شد.» این اطلاعات جدید به لطف تلسکوپ فضایی هابل به دست رسیده است.
اخترزیست‌شناسان می‌گویند در اروپا بیش از هر جرم دیگری در منظومه شمسی احتمال پیدایش حیات بیگانه وجود دارد. قمر مشتری به قطر ۳۱۰۰ کیلومتر زیر سطح یخی‌اش اقیانوس عظیمی از آب مایع دارد. علاوه بر این، ستاره‌شناسان فکر می‌کنند این اقیانوس با گوشته سنگی اروپا در تماس است، به این ترتیب، هر گونه واکنش شیمیایی جالبی ممکن می‌شود.
ناسا هیچ جزییات دیگری درباره آنچه اعلام خواهند کرد، ارایه نداد. اما نقش داشتن هابل در این پروژه احتمالا خبر از این می‌دهد که آبفشان‌های مرموز اروپا دوباره دیده شده‌اند.
در دسامبر سال ۲۰۱۲، هابل آبفشان‌هایی از بخار آب را شناسایی کرد که حدود ۲۰۰ کیلومتر در فضا بالا می‌روند. این خبر، هیجان زیادی در جامعه منجمان ایجاد کرد چون به این معنی بود که یک فضاپیمای رباتیک میتواند بدون نشستن در سطح اروپا، از اقیانوس‌های این قمر نمونه بگیرد.
تیم کاوش ناسا از زمان مشاهده اولین آبفشان به طور گسترده اروپا را زیر نظر قرار داده، اما آنها تا به امروز نتوانسته‌اند وجود آبفشان‌ها را تایید کنند.
منبع: live science
🆔 @spaceinfo 🔭
اخبار و اطلاعات نجومی
کشف جدید اخترشناسان: دو #قمر دیگر در حجاب حلقه های #اورانوس 🆔 @spaceinfo 🌕
کشف جدید اخترشناسان: دو #قمر دیگر در حجاب حلقه های #اورانوس
🆔 @spaceinfo 🌕
اخترشناسان پس از بررسی دوباره داده های دریافتی از فضاپیمای وویجر 2 متوجه الگوی مواج در دو مورد از حلقه های تاریک اورانوس شدند، که احتمالاً می تواند نشانه حضور دو قمر کشف نشده باشد.
اورانوس نیز همچون دیگر غول های گازی در منظومه شمسی، حلقه هایی در اطراف خود دارد که البته به زیبایی حلقه های زحل نیستند. تاکنون گفته می شد این سیاره 27 قمر طبیعی را در مدارش دارد. حال تحقیقات اخیر نشان می دهند شاید به تجدید نظر در رقم فوق نیاز داشته باشیم.
پژوهش جدید بر اساس داده های به دست آمده از وویجر 2 در گذر تاریخی سال 1986 از مجاورت اورانوس، وجود دو ماه دیگر را در یک جفت حلقه تاریک این سیاره نشان می دهد.
همان طور که می دانید اورانوس در مقایسه با زمین، 20 برابر فاصله بیشتری از خورشید دارد و در نتیجه مشاهده مستقیم آن بسیار دشوار خواهد بود. وویجر 2 در حین عبور از کنار این سیاره، 10 قمر دیگر را کشف کرد، اما به نظر می رسد این داستان هنوز ادامه دارد.
«راب چانسیا» و «متیو هدمن» از دانشگاه آیداهو اخیراً داده های قدیمی فضاپیمای مورد بحث را بازبینی کرده و شاهد وضعیتی عجیب در حلقه های آلفا و بتای اورانوس شدند. این دو حلقه، الگویی مواج دارند که احتمالاً نشان از وجود دو ماه دیگر می دهد.
مهم تر از این، مشاهدات فوق با نحوه اعمال فشار گرانشی دیگر قمرهای اورانوس از جمله کوردلیا و اوفیلیا روی غبار، تکه های سنگ و یخ موجود در حلقه ها و ایجاد آرایش باریک در آنها مطابقت دارد.
اگر این دو قمر کوچک واقعاً وجود داشته باشند، بسیار تاریک هستند و اندازه آنها به 4 الی 14 کیلومتر می رسد، در نتیجه از تمامی قمرهای شناخته شده اورانوس کوچک تر به شمار می روند، و احتمالاً به همین دلیل است که #وویجر 2 قادر به شناسایی آنها نبوده.
با توجه به این احتمال، محققین مذکور قصد دارند با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل به پایش دقیق تر اورانوس بپردازند، و اگر این راه به نتیجه نرسد، باز هم می توان کاوشگری دیگر را روانه هفتمین #سیاره #منظومه_شمسی نمود. هرچه باشد، سه دهه از آخرین دیدارمان با اورانوس گذشته و اکنون بهترین زمان برای تجدید دیدار است.
🆔 @spaceinfo 🌕
منبع:Gizmodo
🆔 @spaceinfo 🌕
اخترشناسان پس از بررسی دوباره داده های دریافتی از فضاپیمای وویجر 2 متوجه الگوی مواج در دو مورد از حلقه های تاریک اورانوس شدند، که احتمالاً می تواند نشانه حضور دو قمر کشف نشده باشد.
اورانوس نیز همچون دیگر غول های گازی در منظومه شمسی، حلقه هایی در اطراف خود دارد که البته به زیبایی حلقه های زحل نیستند. تاکنون گفته می شد این سیاره 27 قمر طبیعی را در مدارش دارد. حال تحقیقات اخیر نشان می دهند شاید به تجدید نظر در رقم فوق نیاز داشته باشیم.
پژوهش جدید بر اساس داده های به دست آمده از وویجر 2 در گذر تاریخی سال 1986 از مجاورت اورانوس، وجود دو ماه دیگر را در یک جفت حلقه تاریک این سیاره نشان می دهد.
همان طور که می دانید اورانوس در مقایسه با زمین، 20 برابر فاصله بیشتری از خورشید دارد و در نتیجه مشاهده مستقیم آن بسیار دشوار خواهد بود. وویجر 2 در حین عبور از کنار این سیاره، 10 قمر دیگر را کشف کرد، اما به نظر می رسد این داستان هنوز ادامه دارد.
«راب چانسیا» و «متیو هدمن» از دانشگاه آیداهو اخیراً داده های قدیمی فضاپیمای مورد بحث را بازبینی کرده و شاهد وضعیتی عجیب در حلقه های آلفا و بتای اورانوس شدند. این دو حلقه، الگویی مواج دارند که احتمالاً نشان از وجود دو ماه دیگر می دهد.
مهم تر از این، مشاهدات فوق با نحوه اعمال فشار گرانشی دیگر قمرهای اورانوس از جمله کوردلیا و اوفیلیا روی غبار، تکه های سنگ و یخ موجود در حلقه ها و ایجاد آرایش باریک در آنها مطابقت دارد.
اگر این دو قمر کوچک واقعاً وجود داشته باشند، بسیار تاریک هستند و اندازه آنها به 4 الی 14 کیلومتر می رسد، در نتیجه از تمامی قمرهای شناخته شده اورانوس کوچک تر به شمار می روند، و احتمالاً به همین دلیل است که #وویجر 2 قادر به شناسایی آنها نبوده.
با توجه به این احتمال، محققین مذکور قصد دارند با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل به پایش دقیق تر اورانوس بپردازند، و اگر این راه به نتیجه نرسد، باز هم می توان کاوشگری دیگر را روانه هفتمین #سیاره #منظومه_شمسی نمود. هرچه باشد، سه دهه از آخرین دیدارمان با اورانوس گذشته و اکنون بهترین زمان برای تجدید دیدار است.
🆔 @spaceinfo 🌕
منبع:Gizmodo
دو #قمر جدید به دور #مشتری کشف شد
🆔 @spaceinfo 🌠
به‌تازگی اخترشناس مؤسسۀ علوم کارنگی، اسکات شپرد، با استفاده از تلسکوپ‌های بزرگی در شیلی، دو عضو جدید را به خانوادۀ قمرهای شناخته‌شدۀ مشتری اضافه کرده و شمارشان را به ۶۹ عدد رسانده است.
ظهور تلسکوپ‌های عظیم مجهز به آشکارسازهای فوق حساس و دارای میدان دید وسیع به کشف قمرهای کوچک بسیاری به دورِ سیاره‌های بیرونی منظومۀ شمسی منجر شده است. برای مثال، رصدهای صورت گرفته از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۲ به کشف ۴۶ قمر به دور مشتری انجامید – بیش از دوسوم تعداد کل قمرهای این سیاره. اکنون دو قمر جدید به نام‌هایS/2016 J 1 و ۱ S/2017 J (S از واژۀ Satellite به معنی قمر و J از Jupiter به معنی مشتری) با استفاده از چنین ابزاری در اطراف مشتری کشف شده است. قدر این اجرام حدود ۲۴ است و احتمالاً یک تا دو کیلومتر قطر دارند. در حال حاضر به‌جز این اطلاعات، فقط ویژگی‌های مداری این دو قمر مشخص شده است.
قمر اول، ۱۸ اسفند ۱۳۹۴ با استفاده از تلسکوپ بازتابی ۶/۵ متری ماژلان-باده در رصدخانۀ لاس-کامپاناس شیلی پیدا شد؛ اما مدار آن تا اوایل اردیبهشت امسال که با تلسکوپ بازتابی ۸/۲ متری سوبارو بررسی شد، نامشخص بود. فاصلۀ متوسط این قمر از مشتری ۲۰ میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومتر است و در ۱/۶۵ سال به دور این غول‌ِ منظومۀ شمسی می‌گردد.
کشف قمر دوم در سوم فروردین امسال با تلسکوپ بازتابی چهار متری ویکتوربلانکو در رصدخانۀ سرو تولولو شیلی صورت گرفت. همچنین، سال ۱۳۹۵ در تصاویر سوبارو ثبت شد که کشف آن را تأیید می‌کند. این قمر در فاصلۀ متوسط ۲۳ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلومتری سیارۀ مشتری واقع است و در ۲/۰۱ سال به دور آن می‌گردد.
جهت حرکت هر دو قمرِ کشف شده در مدارشان، مانند بیشتر اقمار مشتری، خلاف جهت چرخش سیاره به دور محور خود است. مدارهای دور و غیرعادی این قمرها نشان می‌دهد که آنها در نقطۀ دیگری از قسمت بیرونی منظومۀ شمسی پدید آمده و در اوایل شکل‌گیری سیاره به دام گرانش آن افتاده‌اند.
از میان قمرهای شناخته‌شدۀ مشتری، ۱۱ قمر چنان مدارهای ناشناخته‌ای دارند که اکنون گمشده به شمار می‌روند. تقریباً تمام این قمرهای مفقوده را شپرد و همکارانش در سال ۱۳۸۲ کشف کرده بودند و از آن زمان تا کنون مشاهده نشده‌اند. حال در رصدهای دقیق و موشکافانۀ اخیر، گروه شپرد پنج قمر گمشده را به طور قطعی دوباره پیدا کرده‌اند و احتمال می‌دهند که همۀ آنها را یافته باشند اما برای اطمینان از این امر باید تا اواسط زمستان امسال برای دسترسی دوبارۀ آنان به تلسکوپ‌های عظیم صبر کرد.
🆔 @spaceinfo 🌠
https://t.me/spaceinfo/
🆔 @spaceinfo 🌠
به‌تازگی اخترشناس مؤسسۀ علوم کارنگی، اسکات شپرد، با استفاده از تلسکوپ‌های بزرگی در شیلی، دو عضو جدید را به خانوادۀ قمرهای شناخته‌شدۀ مشتری اضافه کرده و شمارشان را به ۶۹ عدد رسانده است.
ظهور تلسکوپ‌های عظیم مجهز به آشکارسازهای فوق حساس و دارای میدان دید وسیع به کشف قمرهای کوچک بسیاری به دورِ سیاره‌های بیرونی منظومۀ شمسی منجر شده است. برای مثال، رصدهای صورت گرفته از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۲ به کشف ۴۶ قمر به دور مشتری انجامید – بیش از دوسوم تعداد کل قمرهای این سیاره. اکنون دو قمر جدید به نام‌هایS/2016 J 1 و ۱ S/2017 J (S از واژۀ Satellite به معنی قمر و J از Jupiter به معنی مشتری) با استفاده از چنین ابزاری در اطراف مشتری کشف شده است. قدر این اجرام حدود ۲۴ است و احتمالاً یک تا دو کیلومتر قطر دارند. در حال حاضر به‌جز این اطلاعات، فقط ویژگی‌های مداری این دو قمر مشخص شده است.
قمر اول، ۱۸ اسفند ۱۳۹۴ با استفاده از تلسکوپ بازتابی ۶/۵ متری ماژلان-باده در رصدخانۀ لاس-کامپاناس شیلی پیدا شد؛ اما مدار آن تا اوایل اردیبهشت امسال که با تلسکوپ بازتابی ۸/۲ متری سوبارو بررسی شد، نامشخص بود. فاصلۀ متوسط این قمر از مشتری ۲۰ میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومتر است و در ۱/۶۵ سال به دور این غول‌ِ منظومۀ شمسی می‌گردد.
کشف قمر دوم در سوم فروردین امسال با تلسکوپ بازتابی چهار متری ویکتوربلانکو در رصدخانۀ سرو تولولو شیلی صورت گرفت. همچنین، سال ۱۳۹۵ در تصاویر سوبارو ثبت شد که کشف آن را تأیید می‌کند. این قمر در فاصلۀ متوسط ۲۳ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلومتری سیارۀ مشتری واقع است و در ۲/۰۱ سال به دور آن می‌گردد.
جهت حرکت هر دو قمرِ کشف شده در مدارشان، مانند بیشتر اقمار مشتری، خلاف جهت چرخش سیاره به دور محور خود است. مدارهای دور و غیرعادی این قمرها نشان می‌دهد که آنها در نقطۀ دیگری از قسمت بیرونی منظومۀ شمسی پدید آمده و در اوایل شکل‌گیری سیاره به دام گرانش آن افتاده‌اند.
از میان قمرهای شناخته‌شدۀ مشتری، ۱۱ قمر چنان مدارهای ناشناخته‌ای دارند که اکنون گمشده به شمار می‌روند. تقریباً تمام این قمرهای مفقوده را شپرد و همکارانش در سال ۱۳۸۲ کشف کرده بودند و از آن زمان تا کنون مشاهده نشده‌اند. حال در رصدهای دقیق و موشکافانۀ اخیر، گروه شپرد پنج قمر گمشده را به طور قطعی دوباره پیدا کرده‌اند و احتمال می‌دهند که همۀ آنها را یافته باشند اما برای اطمینان از این امر باید تا اواسط زمستان امسال برای دسترسی دوبارۀ آنان به تلسکوپ‌های عظیم صبر کرد.
🆔 @spaceinfo 🌠
https://t.me/spaceinfo/
Telegram
اخبار و اطلاعات نجومی
🌌 اخبار و اطلاعات نجومی ✨
🎆 اطلاع از جدیدترین رویدادهای نجومی و فضایی 🔭
🎇 دانستنی های شگفت انگیز از کائنات 🌙
🌠 تصاویر نجومی بسیار زیبا 🌞
🆔 @spaceinfo 🌒
🌐 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA
🎆 اطلاع از جدیدترین رویدادهای نجومی و فضایی 🔭
🎇 دانستنی های شگفت انگیز از کائنات 🌙
🌠 تصاویر نجومی بسیار زیبا 🌞
🆔 @spaceinfo 🌒
🌐 https://telegram.me/joinchat/Arlmozwn52I03i2wwpZuKA
🔹قمری کوچک با نامی ترسناک، «فوبوس» از پشت سیاره سرخ در👆تصویر از تلسکوپ فضایی #هابل در مدار زمین بیرون می‌آید.
🔸بیش از 22 دقیقه، 13 نوردهی جداگانه در نزدیک‌ترین نزدیکی مریخ به سیاره #زمین در سال 2016 ثبت شده است.
🔹بااین‌حال مریخی‌ها برای تماشای طلوع قمر کوچک به سمت غرب نگاه می‌کنند. این قمر کوچک از هر #قمر دیگری در منظومه شمسی به سیاره مادر خود نزدیک‌تر است و در حدود 6000 کیلومتر بالاتر از سطح مریخ قرار دارد.
🔸فوبوس یک #مدار را تنها در 7 ساعت و 39 دقیقه کامل می‌کند که سریع‌تر از چرخش مریخ، حدود 24 ساعت و 40 دقیقه است.
🔹بنابراین در مریخ، #فوبوس را می‌توان دید که 3 بار در روز از افق غربی بالا می‌رود.
🆔 @spaceinfo 🌙
🔸بیش از 22 دقیقه، 13 نوردهی جداگانه در نزدیک‌ترین نزدیکی مریخ به سیاره #زمین در سال 2016 ثبت شده است.
🔹بااین‌حال مریخی‌ها برای تماشای طلوع قمر کوچک به سمت غرب نگاه می‌کنند. این قمر کوچک از هر #قمر دیگری در منظومه شمسی به سیاره مادر خود نزدیک‌تر است و در حدود 6000 کیلومتر بالاتر از سطح مریخ قرار دارد.
🔸فوبوس یک #مدار را تنها در 7 ساعت و 39 دقیقه کامل می‌کند که سریع‌تر از چرخش مریخ، حدود 24 ساعت و 40 دقیقه است.
🔹بنابراین در مریخ، #فوبوس را می‌توان دید که 3 بار در روز از افق غربی بالا می‌رود.
🆔 @spaceinfo 🌙
اخبار و اطلاعات نجومی
Photo
#ناسا به مأموریت #پهپاد #سنجاقک در #قمر #سیاره_زحل چراغ سبز نشان داد
ناسا به‌تازگی به مأموریت پهپاد «سنجاقک» (#Dragonfly) برای حضور در #تیتان، بزرگترین قمر سیاره زحل چراغ سبز نشان داده است. با این وجود، روند طراحی و توسعه این پهپاد به سمت جلو پیش خواهد رفت و پس از آن، یک مرحله آزمایشی برای تأیید عملکرد آن طراحی خواهد شد.
«نیکی فاکس»، معاون مدیر اداره ماموریت‌های علمی ناسا می‌گوید:
«سنجاقک یک ماموریت علمی دیدنی با علاقه گسترده نسبت به آن است و ما برای برداشتن گام‌های بعدی هیجان‌زده هستیم. کاوش تایتان مرزهای کاری را که می‌توانیم با روتورکرافت‌ها در خارج از زمین انجام دهیم، افزایش می‌دهد.»
جو متراکم، آرام و کم جاذبه تایتان، باعث می‌شود تا برای پهپادهایی مانند Dragonfly که در هنگام ساخت به اندازه یک ماشین کوچک خواهد بود، بسیار مناسب باشد.
قابلیت‌های پهپاد سنجاقک ناسا
ناسا در ادامه بیانیه خود می‌گوید:
«در کمتر از یک ساعت، Dragonfly میتواند ده‌ها مایل یا کیلومتر را طی کند. همچنین با هر پس در هر روز کامل تایتان (به‌اندازه 16 روز زمین)، پهپاد میتواند در طول مأموریت دو ساله برنامه‌ریزی شده خود، از محل فرود اولیه‌اش برای پوشش مناطق چند صد کیلومتری حرکت کند.»
آژانس فضایی در ادامه توضیح می‌دهد که سنجاقک با وجود توانایی منحصر‌به‌فرد خود در پرواز، بیشتر زمان خود را روی سطح تایتان صرف انجام تحقیقات علمی خواهد کرد و داده‌های جمع‌آوری‌شده خود را به دانشمندان ارسال می‌کند.
اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش برود، دراگون‌فلای در سال 2028 به #فضا پرتاب خواهد شد و در سال 2034 به قمر غنی از مواد آلی تایتان خواهد رسید. پس از استقرار، در بین ده‌ها مکان علمی جالب پرواز خواهد کرد تا به‌دنبال شواهدی از فرآیندهای شیمیایی پیش زیستی رایج آن باشد. بنابراین دانشمندان امیدوارند که این ماموریت بتواند به آنها کمک کند تا درباره چگونگی شروع زندگی در سیاره ما و اهداف دیگر خود اطلاعات بیشتری کسب کنند.
🆔 @spaceinfo 🛰
ناسا به‌تازگی به مأموریت پهپاد «سنجاقک» (#Dragonfly) برای حضور در #تیتان، بزرگترین قمر سیاره زحل چراغ سبز نشان داده است. با این وجود، روند طراحی و توسعه این پهپاد به سمت جلو پیش خواهد رفت و پس از آن، یک مرحله آزمایشی برای تأیید عملکرد آن طراحی خواهد شد.
«نیکی فاکس»، معاون مدیر اداره ماموریت‌های علمی ناسا می‌گوید:
«سنجاقک یک ماموریت علمی دیدنی با علاقه گسترده نسبت به آن است و ما برای برداشتن گام‌های بعدی هیجان‌زده هستیم. کاوش تایتان مرزهای کاری را که می‌توانیم با روتورکرافت‌ها در خارج از زمین انجام دهیم، افزایش می‌دهد.»
جو متراکم، آرام و کم جاذبه تایتان، باعث می‌شود تا برای پهپادهایی مانند Dragonfly که در هنگام ساخت به اندازه یک ماشین کوچک خواهد بود، بسیار مناسب باشد.
قابلیت‌های پهپاد سنجاقک ناسا
ناسا در ادامه بیانیه خود می‌گوید:
«در کمتر از یک ساعت، Dragonfly میتواند ده‌ها مایل یا کیلومتر را طی کند. همچنین با هر پس در هر روز کامل تایتان (به‌اندازه 16 روز زمین)، پهپاد میتواند در طول مأموریت دو ساله برنامه‌ریزی شده خود، از محل فرود اولیه‌اش برای پوشش مناطق چند صد کیلومتری حرکت کند.»
آژانس فضایی در ادامه توضیح می‌دهد که سنجاقک با وجود توانایی منحصر‌به‌فرد خود در پرواز، بیشتر زمان خود را روی سطح تایتان صرف انجام تحقیقات علمی خواهد کرد و داده‌های جمع‌آوری‌شده خود را به دانشمندان ارسال می‌کند.
اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش برود، دراگون‌فلای در سال 2028 به #فضا پرتاب خواهد شد و در سال 2034 به قمر غنی از مواد آلی تایتان خواهد رسید. پس از استقرار، در بین ده‌ها مکان علمی جالب پرواز خواهد کرد تا به‌دنبال شواهدی از فرآیندهای شیمیایی پیش زیستی رایج آن باشد. بنابراین دانشمندان امیدوارند که این ماموریت بتواند به آنها کمک کند تا درباره چگونگی شروع زندگی در سیاره ما و اهداف دیگر خود اطلاعات بیشتری کسب کنند.
🆔 @spaceinfo 🛰