اخبار و اطلاعات نجومی
کشف جدید اخترشناسان: دو #قمر دیگر در حجاب حلقه های #اورانوس 🆔 @spaceinfo 🌕
کشف جدید اخترشناسان: دو #قمر دیگر در حجاب حلقه های #اورانوس
🆔 @spaceinfo 🌕
اخترشناسان پس از بررسی دوباره داده های دریافتی از فضاپیمای وویجر 2 متوجه الگوی مواج در دو مورد از حلقه های تاریک اورانوس شدند، که احتمالاً می تواند نشانه حضور دو قمر کشف نشده باشد.
اورانوس نیز همچون دیگر غول های گازی در منظومه شمسی، حلقه هایی در اطراف خود دارد که البته به زیبایی حلقه های زحل نیستند. تاکنون گفته می شد این سیاره 27 قمر طبیعی را در مدارش دارد. حال تحقیقات اخیر نشان می دهند شاید به تجدید نظر در رقم فوق نیاز داشته باشیم.
پژوهش جدید بر اساس داده های به دست آمده از وویجر 2 در گذر تاریخی سال 1986 از مجاورت اورانوس، وجود دو ماه دیگر را در یک جفت حلقه تاریک این سیاره نشان می دهد.
همان طور که می دانید اورانوس در مقایسه با زمین، 20 برابر فاصله بیشتری از خورشید دارد و در نتیجه مشاهده مستقیم آن بسیار دشوار خواهد بود. وویجر 2 در حین عبور از کنار این سیاره، 10 قمر دیگر را کشف کرد، اما به نظر می رسد این داستان هنوز ادامه دارد.
«راب چانسیا» و «متیو هدمن» از دانشگاه آیداهو اخیراً داده های قدیمی فضاپیمای مورد بحث را بازبینی کرده و شاهد وضعیتی عجیب در حلقه های آلفا و بتای اورانوس شدند. این دو حلقه، الگویی مواج دارند که احتمالاً نشان از وجود دو ماه دیگر می دهد.
مهم تر از این، مشاهدات فوق با نحوه اعمال فشار گرانشی دیگر قمرهای اورانوس از جمله کوردلیا و اوفیلیا روی غبار، تکه های سنگ و یخ موجود در حلقه ها و ایجاد آرایش باریک در آنها مطابقت دارد.
اگر این دو قمر کوچک واقعاً وجود داشته باشند، بسیار تاریک هستند و اندازه آنها به 4 الی 14 کیلومتر می رسد، در نتیجه از تمامی قمرهای شناخته شده اورانوس کوچک تر به شمار می روند، و احتمالاً به همین دلیل است که #وویجر 2 قادر به شناسایی آنها نبوده.
با توجه به این احتمال، محققین مذکور قصد دارند با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل به پایش دقیق تر اورانوس بپردازند، و اگر این راه به نتیجه نرسد، باز هم می توان کاوشگری دیگر را روانه هفتمین #سیاره #منظومه_شمسی نمود. هرچه باشد، سه دهه از آخرین دیدارمان با اورانوس گذشته و اکنون بهترین زمان برای تجدید دیدار است.
🆔 @spaceinfo 🌕
منبع:Gizmodo
🆔 @spaceinfo 🌕
اخترشناسان پس از بررسی دوباره داده های دریافتی از فضاپیمای وویجر 2 متوجه الگوی مواج در دو مورد از حلقه های تاریک اورانوس شدند، که احتمالاً می تواند نشانه حضور دو قمر کشف نشده باشد.
اورانوس نیز همچون دیگر غول های گازی در منظومه شمسی، حلقه هایی در اطراف خود دارد که البته به زیبایی حلقه های زحل نیستند. تاکنون گفته می شد این سیاره 27 قمر طبیعی را در مدارش دارد. حال تحقیقات اخیر نشان می دهند شاید به تجدید نظر در رقم فوق نیاز داشته باشیم.
پژوهش جدید بر اساس داده های به دست آمده از وویجر 2 در گذر تاریخی سال 1986 از مجاورت اورانوس، وجود دو ماه دیگر را در یک جفت حلقه تاریک این سیاره نشان می دهد.
همان طور که می دانید اورانوس در مقایسه با زمین، 20 برابر فاصله بیشتری از خورشید دارد و در نتیجه مشاهده مستقیم آن بسیار دشوار خواهد بود. وویجر 2 در حین عبور از کنار این سیاره، 10 قمر دیگر را کشف کرد، اما به نظر می رسد این داستان هنوز ادامه دارد.
«راب چانسیا» و «متیو هدمن» از دانشگاه آیداهو اخیراً داده های قدیمی فضاپیمای مورد بحث را بازبینی کرده و شاهد وضعیتی عجیب در حلقه های آلفا و بتای اورانوس شدند. این دو حلقه، الگویی مواج دارند که احتمالاً نشان از وجود دو ماه دیگر می دهد.
مهم تر از این، مشاهدات فوق با نحوه اعمال فشار گرانشی دیگر قمرهای اورانوس از جمله کوردلیا و اوفیلیا روی غبار، تکه های سنگ و یخ موجود در حلقه ها و ایجاد آرایش باریک در آنها مطابقت دارد.
اگر این دو قمر کوچک واقعاً وجود داشته باشند، بسیار تاریک هستند و اندازه آنها به 4 الی 14 کیلومتر می رسد، در نتیجه از تمامی قمرهای شناخته شده اورانوس کوچک تر به شمار می روند، و احتمالاً به همین دلیل است که #وویجر 2 قادر به شناسایی آنها نبوده.
با توجه به این احتمال، محققین مذکور قصد دارند با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل به پایش دقیق تر اورانوس بپردازند، و اگر این راه به نتیجه نرسد، باز هم می توان کاوشگری دیگر را روانه هفتمین #سیاره #منظومه_شمسی نمود. هرچه باشد، سه دهه از آخرین دیدارمان با اورانوس گذشته و اکنون بهترین زمان برای تجدید دیدار است.
🆔 @spaceinfo 🌕
منبع:Gizmodo
#تصویر_نجومی_روز
اروپا و مشتری از نگاه #وویجر_۱
این لکه هایی که بر روی #مشتری قرار دارند، چه هستند؟ بزرگترین و دورترین آنها، در سمت راست مرکز، لکه سرخ بزرگ است. این لکه یک سامانه طوفانی بزرگ است که مدت زمانی نسبتا طولانی است که در مشتری جریان دارد، احتمالا از ۳۵۲ سال پیش، زمانیکه جیوانی کاسینی به آن اشاره کرد. دلیل رنگ قرمز این لکه هنوز مشخص نیست. لکه پایین سمت چپ، یکی از بزرگترین ماه های مشتری، یعنی اروپا است. تصاویری که توسط فضاپیمای وویجر ۱ در سال ۱۹۷۹ گرفته شده است، فرضیه ای را مطرح میکند که اروپا دارای اقیانوس های زیرزمینی است و می تواند یک گزینه خوب برای زندگی در جایی فراتر از زمین باشد. اما آن لکه سیاه در بالای سمت راست چه؟ آن لکه، سایه یکی دیگر از ماه های بزرگ مشتری، Io است. وویجر ۱ کشف کرد که آتشفشان های این ماه، اجازه یافتن هیچ دهانه برخوردی را نمی دهد. برای تشکیل این تصویر از ترکیب ۱۶ عکس که وویجر ۱ در سال ۱۹۷۹ در گذر از مشتری شکار کرده بود، بازسازی و تشکیل شده است. چهل سال پیش در چنین روزی، وویجر ۱ از زمین پرتاپ شد و یکی از ارزشمندترین اکتشافات سامانه خورشیدی را آغاز کرد.
🆔 @spaceinfo 🛰
تصویر با کیفیت 👇
https://apod.nasa.gov/apod/image/1709/EuropaJupiter_Voyager_2792.jpg
https://apod.nasa.gov/apod/image/1709/EuropaJupiter_Voyager_960.jpg
اروپا و مشتری از نگاه #وویجر_۱
این لکه هایی که بر روی #مشتری قرار دارند، چه هستند؟ بزرگترین و دورترین آنها، در سمت راست مرکز، لکه سرخ بزرگ است. این لکه یک سامانه طوفانی بزرگ است که مدت زمانی نسبتا طولانی است که در مشتری جریان دارد، احتمالا از ۳۵۲ سال پیش، زمانیکه جیوانی کاسینی به آن اشاره کرد. دلیل رنگ قرمز این لکه هنوز مشخص نیست. لکه پایین سمت چپ، یکی از بزرگترین ماه های مشتری، یعنی اروپا است. تصاویری که توسط فضاپیمای وویجر ۱ در سال ۱۹۷۹ گرفته شده است، فرضیه ای را مطرح میکند که اروپا دارای اقیانوس های زیرزمینی است و می تواند یک گزینه خوب برای زندگی در جایی فراتر از زمین باشد. اما آن لکه سیاه در بالای سمت راست چه؟ آن لکه، سایه یکی دیگر از ماه های بزرگ مشتری، Io است. وویجر ۱ کشف کرد که آتشفشان های این ماه، اجازه یافتن هیچ دهانه برخوردی را نمی دهد. برای تشکیل این تصویر از ترکیب ۱۶ عکس که وویجر ۱ در سال ۱۹۷۹ در گذر از مشتری شکار کرده بود، بازسازی و تشکیل شده است. چهل سال پیش در چنین روزی، وویجر ۱ از زمین پرتاپ شد و یکی از ارزشمندترین اکتشافات سامانه خورشیدی را آغاز کرد.
🆔 @spaceinfo 🛰
تصویر با کیفیت 👇
https://apod.nasa.gov/apod/image/1709/EuropaJupiter_Voyager_2792.jpg
https://apod.nasa.gov/apod/image/1709/EuropaJupiter_Voyager_960.jpg
اخبار و اطلاعات نجومی via @bing
Photo
چه زمانی دیگر پیام #وویجر ها را نخواهیم شنید؟
🆔 @spaceinfo 🛰
40 سال پیش، دو فضاپیمای وویجر یک و دو 🌍 #زمین را ترک کردند و در تمام این مدت، در حال دور شدن از ما بوده‌اند و الان هم هر ساعت 35 هزار مایل از ما فاصله می‌گیرند.
در این 4 دهه، این دو برای ما نمادی از پیشرفت از دانش، جاه‌طلبی مثبت انسان برای دانستن و یا حتی پشتکار و استمرار بوده‌اند. وویجرها، در این مدت تور گردشگری سیارات منظومه شمسی را به پایان رسانده‌اند و اطلاعات و تصاویری بی‌نظیر از سیاراتی مانند مشتری، زحل، اورانوس و نپتون برای ما فرستاده‌اند.
در آگوست سال 2012 سرانجام اعلام شد که #وویجر_1، به طور کامل از #منظومه_شمسی خارج شده و وارد فضای بین ستاره‌ای شده است و #وویجر_2 هم در آستانه خروج از این محدوده است.
وویجر یک و دو به ترتیب اکنون 13 و 10 میلیارد مایل از زمین فاصله دارند. اما علیرغم این فاصله واقعا زیاد، هنوز هم سیگنال‌های آنها در زمین دریافت می‌شوند. در حالی که فقط 20 دقیقه طول می‌کشد تا پیام‌های مریخ‌نوردها به زمین برسد، دریافت اطلاعات از وویجر یک و دو به ترتیب 19 و 16 ساعت تمام زمان نیاز دارد.
این پیام‌های توسط رشته‌ای از آنتن‌ها در سراسر زمین که روی هم شبکه فضایی ژرف ناسا یا DSN را تشکیل می‌دهند، دریافت می‌شوند. هنوز که هنوز است کارشناسان و دانشمندان مسئول وویجر ساعاتی از روز را به تبدیل و تحلیل این اطلاعات اختصاص می‌دهند. حالا سؤال اینجاست که این دریافت اطلاعات تا چه زمانی ادامه خواهد یافت؟ آیا ما برای چند دهه دیگر همچنان این اطلاعات را دریافت خواهیم کرد؟ یا این احتمال وجود دارد که ماندگاری وویجرها از محدوده یک قرن هم تجاوز کند؟! در واقع DSN این پتانسیل را دارد که سیگنال‌های ضعیف‌تر از این را هم در صورت لزوم، دریافت کند. اما برآورد می‌شود که در دهه 2020 یا شاید هم 2030، روزی سرانجام دریافت سیگنال‌ها متوقف شوند.
البته الان اطلاعات دریافتی صرفا چیزهایی مانند میزان قدرت میدان‌های مغناطیسی و ذرات باردار هستند. در واقع از سال 1990، یعنی زمانی که وویجر یک عکس بسیار مشهور نقطه پریده‌رنگ آبی را مخابره کرد، دوربین‌های وویجر برای صرفه‌جویی در میزان مصرف حافظه، خاموش شده‌اند و در فضای بین ستاره‌ای هم اصولا سوژه مناسب عکاسی خاصی وجود ندارد.
🆔 @spaceinfo 💯
🆔 @spaceinfo 🛰
40 سال پیش، دو فضاپیمای وویجر یک و دو 🌍 #زمین را ترک کردند و در تمام این مدت، در حال دور شدن از ما بوده‌اند و الان هم هر ساعت 35 هزار مایل از ما فاصله می‌گیرند.
در این 4 دهه، این دو برای ما نمادی از پیشرفت از دانش، جاه‌طلبی مثبت انسان برای دانستن و یا حتی پشتکار و استمرار بوده‌اند. وویجرها، در این مدت تور گردشگری سیارات منظومه شمسی را به پایان رسانده‌اند و اطلاعات و تصاویری بی‌نظیر از سیاراتی مانند مشتری، زحل، اورانوس و نپتون برای ما فرستاده‌اند.
در آگوست سال 2012 سرانجام اعلام شد که #وویجر_1، به طور کامل از #منظومه_شمسی خارج شده و وارد فضای بین ستاره‌ای شده است و #وویجر_2 هم در آستانه خروج از این محدوده است.
وویجر یک و دو به ترتیب اکنون 13 و 10 میلیارد مایل از زمین فاصله دارند. اما علیرغم این فاصله واقعا زیاد، هنوز هم سیگنال‌های آنها در زمین دریافت می‌شوند. در حالی که فقط 20 دقیقه طول می‌کشد تا پیام‌های مریخ‌نوردها به زمین برسد، دریافت اطلاعات از وویجر یک و دو به ترتیب 19 و 16 ساعت تمام زمان نیاز دارد.
این پیام‌های توسط رشته‌ای از آنتن‌ها در سراسر زمین که روی هم شبکه فضایی ژرف ناسا یا DSN را تشکیل می‌دهند، دریافت می‌شوند. هنوز که هنوز است کارشناسان و دانشمندان مسئول وویجر ساعاتی از روز را به تبدیل و تحلیل این اطلاعات اختصاص می‌دهند. حالا سؤال اینجاست که این دریافت اطلاعات تا چه زمانی ادامه خواهد یافت؟ آیا ما برای چند دهه دیگر همچنان این اطلاعات را دریافت خواهیم کرد؟ یا این احتمال وجود دارد که ماندگاری وویجرها از محدوده یک قرن هم تجاوز کند؟! در واقع DSN این پتانسیل را دارد که سیگنال‌های ضعیف‌تر از این را هم در صورت لزوم، دریافت کند. اما برآورد می‌شود که در دهه 2020 یا شاید هم 2030، روزی سرانجام دریافت سیگنال‌ها متوقف شوند.
البته الان اطلاعات دریافتی صرفا چیزهایی مانند میزان قدرت میدان‌های مغناطیسی و ذرات باردار هستند. در واقع از سال 1990، یعنی زمانی که وویجر یک عکس بسیار مشهور نقطه پریده‌رنگ آبی را مخابره کرد، دوربین‌های وویجر برای صرفه‌جویی در میزان مصرف حافظه، خاموش شده‌اند و در فضای بین ستاره‌ای هم اصولا سوژه مناسب عکاسی خاصی وجود ندارد.
🆔 @spaceinfo 💯
❇️#ناسا می‌گوید بعد از قطع تماس با فضاپیمای #وویجر ۲ که میلیاردها کیلومتر دورتر در خارج از منظومه شمسی قرار دارد، پالس ضعیفی از آن دریافت کرده است
ماه پیش بعد از ارسال دستوری اشتباه برای این کاوشگر - که از ۱۹۷۷ مشغول اکتشاف فضاست - آنتن آن دو درجه نسبت به زمین زاویه پیدا کرد.
در نتیجه این کاوشگر دیگر قادر به دریافت دستورات یا ارسال داده به زمین نبود.
اما ناسا روز سه‌شنبه گفت که در جریان یک اسکن آسمان، سیگنالی را از وویجر ۲ دریافت کرده است.
🆔 @spaceinfo
ماه پیش بعد از ارسال دستوری اشتباه برای این کاوشگر - که از ۱۹۷۷ مشغول اکتشاف فضاست - آنتن آن دو درجه نسبت به زمین زاویه پیدا کرد.
در نتیجه این کاوشگر دیگر قادر به دریافت دستورات یا ارسال داده به زمین نبود.
اما ناسا روز سه‌شنبه گفت که در جریان یک اسکن آسمان، سیگنالی را از وویجر ۲ دریافت کرده است.
🆔 @spaceinfo
#نقطه_آبی_کمرنگ (به انگلیسی: Pale Blue Dot)
نام نگاره‌ای است که در سال ۱۹۹۰ میلادی توسط فضاپیمای کاوشگر #وویجر_۱ و از فاصلهٔ ۶ میلیارد کیلومتری از کرهٔ زمین 🌍 به عنوان بخشی از مجموعه تصاویر منظومه شمسی پرتره خانواده گرفته شده‌است. در این نگاره کرهٔ زمین به شکل یک «نقطهٔ آبی کوچک رنگ‌پریده» (در اندازه ۰/۱۲ پیکسل) در برابر عظمت #فضا دیده می‌شود. فضاپیمای وویجر ۱ که مأموریت اولیه خود را به پایان رسانده بود و در حال ترک #منظومه_شمسی بود، توسط #ناسا دستور گرفت توسط دوربین خود یک عکس از کره زمین از پهنه دور و وسیع فضا تهیه کند. این کار به درخواست #کارل_سیگن صورت پذیرفت. در این تصویر اندازه ظاهری زمین کمتر از یک پیکسل است و سیاره ما همچون نقطه‌ای کوچک در برابر عظمت فضا به نظر می‌رسد؛ از دید دوربین زمین در میان پرتوهایی از نور #خورشید غوطه‌ور به نظر می‌رسد.
🆔 @spaceinfo 🛰
نام نگاره‌ای است که در سال ۱۹۹۰ میلادی توسط فضاپیمای کاوشگر #وویجر_۱ و از فاصلهٔ ۶ میلیارد کیلومتری از کرهٔ زمین 🌍 به عنوان بخشی از مجموعه تصاویر منظومه شمسی پرتره خانواده گرفته شده‌است. در این نگاره کرهٔ زمین به شکل یک «نقطهٔ آبی کوچک رنگ‌پریده» (در اندازه ۰/۱۲ پیکسل) در برابر عظمت #فضا دیده می‌شود. فضاپیمای وویجر ۱ که مأموریت اولیه خود را به پایان رسانده بود و در حال ترک #منظومه_شمسی بود، توسط #ناسا دستور گرفت توسط دوربین خود یک عکس از کره زمین از پهنه دور و وسیع فضا تهیه کند. این کار به درخواست #کارل_سیگن صورت پذیرفت. در این تصویر اندازه ظاهری زمین کمتر از یک پیکسل است و سیاره ما همچون نقطه‌ای کوچک در برابر عظمت فضا به نظر می‌رسد؛ از دید دوربین زمین در میان پرتوهایی از نور #خورشید غوطه‌ور به نظر می‌رسد.
🆔 @spaceinfo 🛰